Knuffelmoment.

Traptreden. Ze waren er niet. Geen traptreden met tapijt, zonder scheuren erin waar de mooiste bloemen doorheen groeiden. Geen traptreden waarvoor je je been slechts enkele centimeters hoefde op te tillen, zonder dat het pijn deed. En als ze er ook niet waren, die andere, dan had ik bergschoenen nodig, maar ik droeg ze niet. Ik droeg ze niet omdat ik ze niet had. Als ik ze had gehad, dan had ik ze namelijk wel gedragen. Bergen zijn knuffelbaar. Ik zou ooit nog eens een berg willen knuffelen. Ik zou hem dan willen laten weten dat ik blij me hem ben zoals hij is. Zonder tapijt.

En daar groeide die bloem. Die ene bloem voor dat huis waar ik later, gepensioneerd, wil gaan wonen. Die bloem die daar is gegroeid om een stomtoevallige reden. Waarom ik die bloem eigenlijk gehaat zou moeten hebben, zoals ik de reden haatte. Maar ik haat haar niet, want zij is onschuldig en mooi. Mooie dingen zijn niet altijd goed, maar ik ben bereid voor haar het slechte goed te achten. Die ene bloem.

Flonkertjes maakt de zon op het water. De zee is helder, schitterend. Oesterbakken tot waar het oog reikt, maar mooie oesterbakken. Al heb ik nooit oesters gegeten. Oesters horen namelijk in oesterbakken, op die ene plaats in het water. Daar waar zon is, een bloem en af en toe een gebarsten traptree. Daar waar de knuffelbare bergen zijn en de fantasie als door een zomerbries wordt ingeblazen.

Daar waar ik 2 maal was en niet weer mag zijn.
05 aug 2007 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Jeananas
Jeananas, vrouw, 35 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende