Kopje onder.
Stille wateren, diepe gronden.
Brede wateren, verraderlijke stromingen?
Op dit moment stroomt er weer veel
is het als een snelweg van water.
De stroming die neemt alles mee,
het water geeft niet om bezit.
Het was niet mijn keuze (nu) te gaan zwemmen
maar ik vind mezelf in het water. Vechtend.
Strijdend. Happend naar adem. Moe en doorweekt.
Het kolkende water dat mij meesleurt,
eigenlijk te krachtig, mij met regelmaat kopje onder trekt.
Kom ik nog aan de kant? Of spoel ik ergens aan?
Wat ik wel weet is dat niet proberen
me zeker zou nekken. En dus geen optie is.
Uiteindelijk is alles eindig, maar laat dit nu
nog niet mijn einde zijn.
Dus hap ik nu naar adem, om hopelijk binnenkort weer
op het droge te belanden. Of ten minste mijn hoofd boven
te kunnen houden.
*LilAngel
LilAngel, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende