Korte Samenvatting 'bout my life...
Hallo allemaal,
ik had al eerder een account op deze site. Alleen ik heb dus een nieuwe aangemaakt, omdat bij mij in de omgeving steeds meer mensen weten van deze site. Dus wil ik mezelf liever nog een beetje anoniem houden.
Ieder geval de reden dat ik me hierop in eerste instantie heb aangemeld is omdat ik graag een dagboek wou/wil bijhouden. Voor mezelf, maar ook voor de lezers hier. Eventueel kunnen andere lezers van mij leren of hebben de lezers zelf hier advies voor mij.
Ik zal om te beginnen mezelf even voorstellen, ik ben een meisje van 18 jaar. Op dit moment heb ik een fulltime baan bij de Mc Donalds. Ik ga sinds vorig jaar helaas niet meer naar school. wel wil ik volgend jaar heel graag een opleiding doen. Want ik wil het liefste doorleren naar HBO en misschien wel door naar de universiteit. Ik heb ook drie opties open staan voor de richtingen die ik graag op wil, ik wil graag de hulpverlening in, bijvoorbeeld in een psychiatrie gaan werken maar dan met jongeren of gewoon op internaten etc. gaan werken. Ook werken in de jeugdgevangenis lijkt me interessant. Mijn tweede optie is om advocaat te worden, eigenlijk wou ik dit al sinds kleins af aan. Maar omdat ik nu sowieso minstens een jaar achterloop met school weet ik niet of ik het nog graag wil doen. Ook omdat ik mentaal niet in staat ben om zoveel en zolang te leren. Mijn derde optie is een hele andere richting, de beveiliging. Ik heb eerder graag de VEVA opleiding willen doen maar helaas kom ik niet door de keuring heen omdat mijn knieen en mijn rug sinds mijn 15e beschadigd zijn, wegens een nare val. Dus uiteindelijk ging ik met m'n beste vriendin kijken en kwam ik uit op beveiliging. Als ik eerlijk moet zijn ben ik nog best een softy voor die opleiding. Maar het lijkt me wel wat, aangezien ik heel veel kan leren van die opleiding en het ook goed voor me is. Maar ook vind k het leuk om uiteindelijk door te leren voor advocaat. Dus voor mij is het echt nog kijken wat ik allemaal wil doen, gelukkig heb ik minimaal nog een half jaar bedenk tijd!
Ik zal nu een beetje een korte samenvatting van mijn leven vertellen, daarin ook de reden dat ik een tussen jaar heb etc.
Mijn moeder heeft 19 jaar geleden een man leren kennen. Hij is zelf buitenlands en mijn moeder is Nederlands. Later werd mijn moeder zwanger, mij dus ! Nou aangezien mijn biologische vader buitenlands is, mag hij van zijn cultuur niet met een Nederlandse vrouw. ( ik weet niet precies hoe het zat ) Dus toen ik eenmaal geboren was liep het niet zo lekker tussen mijn moeder en mijn biologische vader. Mijn moeder heeft mij een aantal dingen verteld, zoals dat hij me ontvoerd heeft en mij en m'n moeder heeft mishandeld. Als ik eerlijk ben het meeste geloof ik wel, maar niet alles, aangezien mijn moeder best veel dingen nog verdraait ook. Iedergeval, ik geloof toen ik twee of drie jaar oud was dat mijn moeder een andere man heeft leren kennen, of naja mijn stiefvader. Vanaf dat moment heeft die man me opgevoed alsof ik zijn eigen dochter was. Dus om eerlijk te zijn zie ik hem ook als mijn echte vader, omdat ik niet beter weet. Ik ben toen ik klein was nooit wat te kort gekomen voor zover ik weet. Ook heb ik een (half)zusje die twee jaar jonger is dan ik ben.
Ongeveer toen ik 8 jaar was, begon mijn moeder heel veel last van paniek aanvallen te krijgen. Ik zat op dat moment nog op de basisschool, ik weet nog vaag dingen, niet precies alles meer. Maar toen ze heel veel last begon te krijgen lag ze op een gegeven moment alleen maar in bed. Ik begon vanaf toen als best snel zelfstandig te worden. Mijn stiefvader was eigenlijk altijd werken. Ik bracht me zusje naar school en we gingen na school samen naar huis. Ik liet de honden uit, deed boodschappen etc.
Na een periode toen ging het goed, ongeveer toen ik 13 of 14 was. Toen begon m'n moeder uit bed te komen en langzamerhand weer buiten te komen. Tot mijn 15e is er niks aan de hand geweest.
Ik weet niet hoe het is gebeurd als ik eerlijk ben maar mijn moeder was heel gestrest. Ze reageerde alles op mij en me zusje af. En natuurlijk wij kwamen ook in de puberteit op dat moment, dus wij waren ook best eigenwijs. Mijn moeder heeft trouwens een narcistische persoonlijkheidsstoornis met symptomen van Borderline. En mijn zusje heeft een agressie stoornis, ik weet niet precies wat. Eerst werden de ruzies tussen mijn zusje en mijn moeder steeds erger. M'n zusje begon alles kapot te slaan en uiteindelijk zelfs soms m'n moeder. Ik probeerde mijn moeder soms te helpen, maar op zo een moment ben je gewoon te zwak, aangezien me zusje echt heel sterk is en zoveel energie heeft. Na een tijdje kwamen er ruzies tussen mijn moeder en mij, het ging ook echt om de kleinste dingen. Ik weet op dit moment ook even geen voorbeeld. Maar iedergeval, als we dan ruzie hadden en mijn moeder had geen zin meer, werd ik letterlijk het huis uit gezet. Hoe ze ermee is gekomen weet ik niet, maar ze deed het ook bij mn zusje en mn stiefvader. M'n zusje kon dan naar de familie van mn stiefvader, ik helaas niet want de familie die maakt veel onderscheid erin dat ik niet biologisch familie van hun ben. En mijn stiefvader sliep in zijn werk bus. Aan het begin had ik steeds wel vrienden waar ik terecht kon. Maar op een gegeven moment had k niemand meer. Uiteindelijk toen ik na een tijd weer thuis sliep en het goed ging, stond er vervolgens 4 man voor de deur van de kinderbescherming, met een spoed OTS (onder toezicht stelling) en een dringende machtiging uithuisplaatsing. Mijn school en de politie die hadden een zorgmelding gedaan. De politie was namelijk ook op de hoogte dat ik dakloos was. Toen ben ik in Almere op Nieuw Veldzicht geplaatst. Dat is een open internaat met verschillende groepen. Ik ben daar in een half jaar tijd 12 keer geplaatst, aangezien ik steeds weer thuis mocht wonen en er daarna weer uitgezet werd. (dit is trouwens van 2 jaar tijd ook ongeveer, ik heb een aantal dingen overgeslagen).
Uiteindelijk toen ik 17 was ging ik na die 12 keer WEER thuis wonen, het is misschien een maand goed gegaan. Daarna was er weer ruzie maar erger dan normaal. Mijn vader was zo boos dat hij me bij mn kaak heeft vastgepakt en me wel een klap heeft verkocht. (de eerste en de laatste). Toen was het voor mij klaar, op dat moment had ik zelf mijn spullen gepakt en was ik weggegaan. Ik wou weg, dat was het enige, erger kon het niet worden. Ik wist hoe ik moest overleven aangezien ik op mijn 15e en 16e zelfs nachten op straat heb overnacht een aantal keer.
Ik ben daarna direct naar de politie gegaan... Ik had een aangifte tegen mijn ouders gedaan, wegens lichamelijke mishandeling, aangezien mijn vader me had vastgepakt bij mijn kaak, het helemaal dik en blauw was. Ook heb ik aangifte gedaan wegens geestelijke mishandeling en verwaarlozing. Geestelijke mishandeling tegen mijn moeder, ze zei dingen tegen me die je niet zegt, bijvoorbeeld: "je bent een vieze buitenlander", "was je maar nooit geboren", "pleeg lekker zelfmoord, niemand moet je" etc etc. teveel om op te noemen, dat soort dingen zegt ze soms nog als het niet gaat zoals zij wilt. Verwaarlozing heb ik gedaan omdat ik op straat werd gezet, in de winter op mn blote voeten in mn pyjama, in de zomer, altijd.
Op dat moment kon ik niet meer terecht op het internaat waar ik al had gezeten, het zat daar vol en ik was bijna 18. Ik heb eigenlijk overal en nergens gewoond, de ene nacht bij een vriendin, dan een nacht in een bushokje etc.
Uiteindelijk kon ik terecht op een daklozenopvang in Almere. Ik had liever gewilt dat ik daar nooit was geplaatst, geen details verder.
Daarna heb ik ook nog bij vrienden en alles geslapen. Uiteindelijk kon in bij kennissen in Roosendaal terecht. Ik heb daar een half jaar gewoond, de plan was ook om mn leven daar op te bouwen, maar hun zaten financieel best krap. Toen werd ik 18, en hun wouden de schuldsenering in. Ik moest helaas eruit anders werden hun gekort.
Toen ben ik weer eventjes thuis wezen wonen, tussen door nog bij vrienden en op straat.
Na een tijdje ben ik gaan wonen in Leger Des Heils, daar heb ik misschien 3 maanden gewoond en ook weer terug naar mijn ouders gegaan omdat het als een jong meisje niet leuk is om daar tussen te leven, geen details.
Na een tijd kreeg ik een vriend, (dit is nog pas geleden, ik probeer het in te korten nu) ik stond vlak daarna op straat. Dus zijn ouders zeiden dat ik daar mocht komen wonen. Ik heb 2,5 maand relatie gehad, daarna ging meneer vreemd en is het uit gegaan. Toen moest ik daar zo snel mogelijk weg.
Op mijn werk (waar ik nu werk) liep het niet lekker, dus ik had het verhaal uitgelegd aan een collega van mij. Hij zei dat hij misschien wel iets wist. Uiteindelijk ben ik afgelopen zondag bij hun ingetrokken. Het zijn zulke lieve mensen, ik heb nu ook een klein beetje hoop dat ik nu eindelijk mijn leventje kan opbouwen. Ik heb een fulltime baan, onderdak en eten. Voel me voor het eerst na bijna 4 jaar weer een beetje vrolijk.
Met mijn moeder heb ik heel soms nog contact. Voor de rest met niemand meer. Ik probeer het contact met mijn ouders ook te minderen, omdat mijn moeder nog steeds kwetsende dingen zegt, en ik dat mentaal niet kan trekken.
Waar ik het meeste bang voor ben op dit moment is, omdat ik alles van afgelopen jaar aan de kant heb geduwd, letterlijk alles, ben ik bang dat als k het laat komen en alles ga verwerken ik een klap krijg die ik niet kan trekken.
Ik ben mentaal en lichamelijk al een wrak, ik werk 40 uur in de week en ik merk dat alles nu aan me begint te vreten. Ik heb op het internaat ook een test gehad en daaruit is gebleken dat ik Cluster C persoonlijkheidsstoornis heb, ik heb geen flauw idee waarvoor ik een hele grote angst heb, ook is eruit gebleken dat ik een dubbele depressie stoornis heb van minimaal twee jaar, het heet DMS of DSM of iets in die term. Ik heb het nog ergens op papier hier, maar alles staat nog ingepakt. Ook heb ik helaas een hechtingstoornis, waardoor ik het moeilijk vind om te hechten en verlatingsangst heb. En heel veel vertrouwingsproblemen heb...
Ik zet tot nu toe, iedere dag mijn pokerface op en ga gewoon door.
Dit is alles een beetje kort samengevat, het is echt heel veel, maar dit is eigenlijk nog maar een kwart van alles.
Hartstikke bedankt voor het lezen, advies, vragen en reacties zijn welkom!
ik had al eerder een account op deze site. Alleen ik heb dus een nieuwe aangemaakt, omdat bij mij in de omgeving steeds meer mensen weten van deze site. Dus wil ik mezelf liever nog een beetje anoniem houden.
Ieder geval de reden dat ik me hierop in eerste instantie heb aangemeld is omdat ik graag een dagboek wou/wil bijhouden. Voor mezelf, maar ook voor de lezers hier. Eventueel kunnen andere lezers van mij leren of hebben de lezers zelf hier advies voor mij.
Ik zal om te beginnen mezelf even voorstellen, ik ben een meisje van 18 jaar. Op dit moment heb ik een fulltime baan bij de Mc Donalds. Ik ga sinds vorig jaar helaas niet meer naar school. wel wil ik volgend jaar heel graag een opleiding doen. Want ik wil het liefste doorleren naar HBO en misschien wel door naar de universiteit. Ik heb ook drie opties open staan voor de richtingen die ik graag op wil, ik wil graag de hulpverlening in, bijvoorbeeld in een psychiatrie gaan werken maar dan met jongeren of gewoon op internaten etc. gaan werken. Ook werken in de jeugdgevangenis lijkt me interessant. Mijn tweede optie is om advocaat te worden, eigenlijk wou ik dit al sinds kleins af aan. Maar omdat ik nu sowieso minstens een jaar achterloop met school weet ik niet of ik het nog graag wil doen. Ook omdat ik mentaal niet in staat ben om zoveel en zolang te leren. Mijn derde optie is een hele andere richting, de beveiliging. Ik heb eerder graag de VEVA opleiding willen doen maar helaas kom ik niet door de keuring heen omdat mijn knieen en mijn rug sinds mijn 15e beschadigd zijn, wegens een nare val. Dus uiteindelijk ging ik met m'n beste vriendin kijken en kwam ik uit op beveiliging. Als ik eerlijk moet zijn ben ik nog best een softy voor die opleiding. Maar het lijkt me wel wat, aangezien ik heel veel kan leren van die opleiding en het ook goed voor me is. Maar ook vind k het leuk om uiteindelijk door te leren voor advocaat. Dus voor mij is het echt nog kijken wat ik allemaal wil doen, gelukkig heb ik minimaal nog een half jaar bedenk tijd!
Ik zal nu een beetje een korte samenvatting van mijn leven vertellen, daarin ook de reden dat ik een tussen jaar heb etc.
Mijn moeder heeft 19 jaar geleden een man leren kennen. Hij is zelf buitenlands en mijn moeder is Nederlands. Later werd mijn moeder zwanger, mij dus ! Nou aangezien mijn biologische vader buitenlands is, mag hij van zijn cultuur niet met een Nederlandse vrouw. ( ik weet niet precies hoe het zat ) Dus toen ik eenmaal geboren was liep het niet zo lekker tussen mijn moeder en mijn biologische vader. Mijn moeder heeft mij een aantal dingen verteld, zoals dat hij me ontvoerd heeft en mij en m'n moeder heeft mishandeld. Als ik eerlijk ben het meeste geloof ik wel, maar niet alles, aangezien mijn moeder best veel dingen nog verdraait ook. Iedergeval, ik geloof toen ik twee of drie jaar oud was dat mijn moeder een andere man heeft leren kennen, of naja mijn stiefvader. Vanaf dat moment heeft die man me opgevoed alsof ik zijn eigen dochter was. Dus om eerlijk te zijn zie ik hem ook als mijn echte vader, omdat ik niet beter weet. Ik ben toen ik klein was nooit wat te kort gekomen voor zover ik weet. Ook heb ik een (half)zusje die twee jaar jonger is dan ik ben.
Ongeveer toen ik 8 jaar was, begon mijn moeder heel veel last van paniek aanvallen te krijgen. Ik zat op dat moment nog op de basisschool, ik weet nog vaag dingen, niet precies alles meer. Maar toen ze heel veel last begon te krijgen lag ze op een gegeven moment alleen maar in bed. Ik begon vanaf toen als best snel zelfstandig te worden. Mijn stiefvader was eigenlijk altijd werken. Ik bracht me zusje naar school en we gingen na school samen naar huis. Ik liet de honden uit, deed boodschappen etc.
Na een periode toen ging het goed, ongeveer toen ik 13 of 14 was. Toen begon m'n moeder uit bed te komen en langzamerhand weer buiten te komen. Tot mijn 15e is er niks aan de hand geweest.
Ik weet niet hoe het is gebeurd als ik eerlijk ben maar mijn moeder was heel gestrest. Ze reageerde alles op mij en me zusje af. En natuurlijk wij kwamen ook in de puberteit op dat moment, dus wij waren ook best eigenwijs. Mijn moeder heeft trouwens een narcistische persoonlijkheidsstoornis met symptomen van Borderline. En mijn zusje heeft een agressie stoornis, ik weet niet precies wat. Eerst werden de ruzies tussen mijn zusje en mijn moeder steeds erger. M'n zusje begon alles kapot te slaan en uiteindelijk zelfs soms m'n moeder. Ik probeerde mijn moeder soms te helpen, maar op zo een moment ben je gewoon te zwak, aangezien me zusje echt heel sterk is en zoveel energie heeft. Na een tijdje kwamen er ruzies tussen mijn moeder en mij, het ging ook echt om de kleinste dingen. Ik weet op dit moment ook even geen voorbeeld. Maar iedergeval, als we dan ruzie hadden en mijn moeder had geen zin meer, werd ik letterlijk het huis uit gezet. Hoe ze ermee is gekomen weet ik niet, maar ze deed het ook bij mn zusje en mn stiefvader. M'n zusje kon dan naar de familie van mn stiefvader, ik helaas niet want de familie die maakt veel onderscheid erin dat ik niet biologisch familie van hun ben. En mijn stiefvader sliep in zijn werk bus. Aan het begin had ik steeds wel vrienden waar ik terecht kon. Maar op een gegeven moment had k niemand meer. Uiteindelijk toen ik na een tijd weer thuis sliep en het goed ging, stond er vervolgens 4 man voor de deur van de kinderbescherming, met een spoed OTS (onder toezicht stelling) en een dringende machtiging uithuisplaatsing. Mijn school en de politie die hadden een zorgmelding gedaan. De politie was namelijk ook op de hoogte dat ik dakloos was. Toen ben ik in Almere op Nieuw Veldzicht geplaatst. Dat is een open internaat met verschillende groepen. Ik ben daar in een half jaar tijd 12 keer geplaatst, aangezien ik steeds weer thuis mocht wonen en er daarna weer uitgezet werd. (dit is trouwens van 2 jaar tijd ook ongeveer, ik heb een aantal dingen overgeslagen).
Uiteindelijk toen ik 17 was ging ik na die 12 keer WEER thuis wonen, het is misschien een maand goed gegaan. Daarna was er weer ruzie maar erger dan normaal. Mijn vader was zo boos dat hij me bij mn kaak heeft vastgepakt en me wel een klap heeft verkocht. (de eerste en de laatste). Toen was het voor mij klaar, op dat moment had ik zelf mijn spullen gepakt en was ik weggegaan. Ik wou weg, dat was het enige, erger kon het niet worden. Ik wist hoe ik moest overleven aangezien ik op mijn 15e en 16e zelfs nachten op straat heb overnacht een aantal keer.
Ik ben daarna direct naar de politie gegaan... Ik had een aangifte tegen mijn ouders gedaan, wegens lichamelijke mishandeling, aangezien mijn vader me had vastgepakt bij mijn kaak, het helemaal dik en blauw was. Ook heb ik aangifte gedaan wegens geestelijke mishandeling en verwaarlozing. Geestelijke mishandeling tegen mijn moeder, ze zei dingen tegen me die je niet zegt, bijvoorbeeld: "je bent een vieze buitenlander", "was je maar nooit geboren", "pleeg lekker zelfmoord, niemand moet je" etc etc. teveel om op te noemen, dat soort dingen zegt ze soms nog als het niet gaat zoals zij wilt. Verwaarlozing heb ik gedaan omdat ik op straat werd gezet, in de winter op mn blote voeten in mn pyjama, in de zomer, altijd.
Op dat moment kon ik niet meer terecht op het internaat waar ik al had gezeten, het zat daar vol en ik was bijna 18. Ik heb eigenlijk overal en nergens gewoond, de ene nacht bij een vriendin, dan een nacht in een bushokje etc.
Uiteindelijk kon ik terecht op een daklozenopvang in Almere. Ik had liever gewilt dat ik daar nooit was geplaatst, geen details verder.
Daarna heb ik ook nog bij vrienden en alles geslapen. Uiteindelijk kon in bij kennissen in Roosendaal terecht. Ik heb daar een half jaar gewoond, de plan was ook om mn leven daar op te bouwen, maar hun zaten financieel best krap. Toen werd ik 18, en hun wouden de schuldsenering in. Ik moest helaas eruit anders werden hun gekort.
Toen ben ik weer eventjes thuis wezen wonen, tussen door nog bij vrienden en op straat.
Na een tijdje ben ik gaan wonen in Leger Des Heils, daar heb ik misschien 3 maanden gewoond en ook weer terug naar mijn ouders gegaan omdat het als een jong meisje niet leuk is om daar tussen te leven, geen details.
Na een tijd kreeg ik een vriend, (dit is nog pas geleden, ik probeer het in te korten nu) ik stond vlak daarna op straat. Dus zijn ouders zeiden dat ik daar mocht komen wonen. Ik heb 2,5 maand relatie gehad, daarna ging meneer vreemd en is het uit gegaan. Toen moest ik daar zo snel mogelijk weg.
Op mijn werk (waar ik nu werk) liep het niet lekker, dus ik had het verhaal uitgelegd aan een collega van mij. Hij zei dat hij misschien wel iets wist. Uiteindelijk ben ik afgelopen zondag bij hun ingetrokken. Het zijn zulke lieve mensen, ik heb nu ook een klein beetje hoop dat ik nu eindelijk mijn leventje kan opbouwen. Ik heb een fulltime baan, onderdak en eten. Voel me voor het eerst na bijna 4 jaar weer een beetje vrolijk.
Met mijn moeder heb ik heel soms nog contact. Voor de rest met niemand meer. Ik probeer het contact met mijn ouders ook te minderen, omdat mijn moeder nog steeds kwetsende dingen zegt, en ik dat mentaal niet kan trekken.
Waar ik het meeste bang voor ben op dit moment is, omdat ik alles van afgelopen jaar aan de kant heb geduwd, letterlijk alles, ben ik bang dat als k het laat komen en alles ga verwerken ik een klap krijg die ik niet kan trekken.
Ik ben mentaal en lichamelijk al een wrak, ik werk 40 uur in de week en ik merk dat alles nu aan me begint te vreten. Ik heb op het internaat ook een test gehad en daaruit is gebleken dat ik Cluster C persoonlijkheidsstoornis heb, ik heb geen flauw idee waarvoor ik een hele grote angst heb, ook is eruit gebleken dat ik een dubbele depressie stoornis heb van minimaal twee jaar, het heet DMS of DSM of iets in die term. Ik heb het nog ergens op papier hier, maar alles staat nog ingepakt. Ook heb ik helaas een hechtingstoornis, waardoor ik het moeilijk vind om te hechten en verlatingsangst heb. En heel veel vertrouwingsproblemen heb...
Ik zet tot nu toe, iedere dag mijn pokerface op en ga gewoon door.
Dit is alles een beetje kort samengevat, het is echt heel veel, maar dit is eigenlijk nog maar een kwart van alles.
Hartstikke bedankt voor het lezen, advies, vragen en reacties zijn welkom!
13 nov 2016 - bewerkt op 11 dec 2016
- meld ongepast verhaal
-
MiekeNow
zondag 13 november 2016 10:44
Ik vind je een schat ook al ken ik je niet persoonlijk, dit lucht op om het van je af te schrijven je bent goed bezig hoor. Hoop dat alles nu de goeie kant voor je op gaat. Ben zelf ook moeder van 2 meiden 1 van 22 werkt bij de Mc en 1 van 18 zit nog op school. Een dikken knuffel van mij voor jou gr Mieke
-
Mentjepentje
zondag 13 november 2016 14:24
wat een heftig verhaal..
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 13 nov 2016 Korte Samenvatting 'bout my life... ( 2 )