Kotsmisselijke situatie
Om 10 uur ging ik ongeveer naar bed volgens mij.. Ik was misselijk, misselijk van de situatie. Ik had een grote kramp in mn buik! Ik hoopte dat als ik zou gaan liggen in bed het misschien over zou gaan. Nu is het dus alweer bijna half 4 snachts en ik ben alleen maar aan het overgeven.... Ik heb maar ff een bakkie gepakt beneden, want dat naar beneden lopen wil ik ook niet meer.
Waarom is het nou zo gegaan? Waarom ben ik hem nu kwijt? Dat was toch niet wat mn bedoeling was in eerste instantie? Ik wou gewoon weer een reden hebben om voor m te gaan!
Ik KAN namelijk wel gelukkig met hem zijn. Dat heb ik namelijk wel ervaren. Maar het werd gewoon steeds minder.
Het liefste wil ik nu dat we allebei kalmeren. Dat hij rustig nadenkt over de dingen die ik gezegd heb, en dat ik even tot mezelf kom en dan nadenk over wat ik precies wil... Maarja.. Moet ik dat nog wel doen? Dan ben ik verdomme degene die weer naar hem toekomt. En ja.. niet te vergeten; zijn reactie was natuurlijk uit den boze...
Nou, ik ga weer verder slapen/kotsen. Ondertussen ik dit schreef ook al een, bijna twee keer over mn nek gegaan...
Ben er knap beroerd van.
Vomit, vrouw, 38 jaar
Schrijver staat geen reacties toe.
vorige
volgende