Leugentje?

Tja... misschien toch een klein leugentje.. Niet helemaal want ik ga wel stoppen met 'Vomit' maar ik heb het gevoel dat dit hoofdstuk nog niet helemaal afgesloten is. Wil toch nog het een en ander kwijt over mijn gevoelens op het moment. Bij deze zal ik nog schrijven voor EEN week.


----


Ik moet zeggen dat ik me echt wel behoorlijk kut voel.
Of hij het wil geloven of niet, ik ga het heel erg moeilijk hebben. Sterker nog, ik mis hem nu al. Maar ik weet dat het niet gaat werken. Zeker niet nadat hij me 'kankerhoer' heeft genoemd. Ik begrijp ook wel waarom hij dat zei.. maar het had ook heel anders kunnen gaan! Ik had gehoopt dat we er met zn tweeen uit zouden komen maar dat is dus helaas niet gebeurd... Er zijn zoveel woorden die hij beter had kunnen zeggen zoals bij toen ik het hem net vertelde dat ik minder voel voor hem dan hij voor mij. Hij had kunnen zeggen: We gaan er samen aan werken om het weer goed te krijgen.. ofzoiets. Ook liet ik duidelijk merken dat ik gewoon enorm in de war was! Waarom zei hij niet ' Schat, neem de tijd om alles op een rijtje te zetten' of toen ik hem vertelde dat ik het gevoel had dat onze relatie gericht was op hem dat hij niet zei: ' Ik zal proberen meer naar jou toe te richten'....

Waarom zei hij nou niet wat ik wilde horen? Waarom kwam hij niet uit zichzelf op een idee? Ik moest hem vertellen wat veranderd moest worden.. Letterlijk. Ik heb het geprobeerd... echt! Maar hij wil het niet begrijpen! En hij zal het dan ook nooit begrijpen!!

Helaas heeft hij 'Kankerhoer' tegen mij gezegd. Dit heeft me zoveel pijn gedaan dat ik hem niet eens meer terug zou willen. Dit is blijkbaar zijn ware ik die naar boven kwam.



Toch zal ik hem missen.. bij alles wat ik doe.
Zelfs als ik godverdomme in de spiegel kijk naar mezelf, zie ik hem!
Wat ik nu moet gaan doen is mezelf terug vinden...