Met haar lichtstralen net over de horizon komend.
En ze bijna aan mijn ogen ontsnapt,
voor dat ze als eenzaam hemellichaam
achter de zone lijn verdwijnt.
Ben ik alleen in de nacht,
waar ik zo lang wacht.
In die mysterieuze duisternis,
achter die denkbeeldige lijn.
Waar zelfs de sterren zich verlaten voelen.
En de maan in haar laatste kwartier,
nog even haar wondermooie licht verspreid.