laatste week

Na het lezen van Womans verhalen over haar laatste week zit ik wel erg met mijn eigen ervaringen in gedachten. Ik zit namelijk ook in mijn laatste week en ik heb een mix van gevoelens.

Ten eerste is het druk omdat ik alles af moet ronden, maar ik be ook erg relaxed omdat ik weet dat ik niet lang meer hoef- en dat al mijn werk draait om het afronden op het juiste moment zodat anderen het makkelijker kunnen oppakken. Zo heb ik al heel veel gedelegeerd de afgelopen maanden. Met morgen als mijn laatste dag waarin ik echt wat kan doen (Vrijdag heb ik de hele ochtend sollicitatie gesprekken) is er dus heel weinig over waar ik zelf nog wat aan kan doen. alles word lekker doorverwezen.

Ook gaat mijn gevoel over wat en vooral wie ik achterlaat goed op en neer. Vorige week was er weer van alles rottigs gebeurd in mijn team. Op de woensdag had ik echt zoiets van 'als ik nu nog 1 emailtje van hen krijg dan schrijf ik er 1 terug met de woorden 'jullie kunnen allemaal opflikkeren!'. Ik ben toen maar vroeg naar huis gegaan om scenes te voorkomen. Deze week is het echter allemaal heel gezellig en rustig op kantoor, dus dan vind ik het toch jammer dat ik weg ga.

Ik ben ook erg nerveus over mijn nieuwe baan en vooral over de twee mensen die voor me gaan werken. Ze lijken me te laid back en joviaal. Maar ja, we zullen zien.

Ik denk echt dat ik de juiste beslissing heb genomen, want ik ging echt met tegenzin naar mijn werk en kon me er zo ziek over voelen. Misschien krijg ik dat in mijn nieuwe baan ook wel, maar vaak is dat een gevoel dat je opbouwd over de jaren. Ik neem dus aan dat ik er zo een tijdje mee door kan zonder die negatieve gevoelen.
Ik ben zowiezo een voorstander van veel switchen tussen banen. Ik denk dat de meeste mensen na 2 jaar minder passie in hun werk leggen en dat er een soort van zekerheid ontstaat waar mensen zich veilig in voelen. Dan word er dus niet veel nieuws geprobeerd en word het routine werk. In de meeste banen is dat niet goed voor het werk en voor de individu, die dan wel de zekerheid van routine heeft, maar met minder enthousiasme te werk gaat en zich gaat ergeren aan allerlei dingen die een deel van het werk uit maken. Bij mij is 2 jaar geloof ik het punt waarop ik in zo'n negatieve spiraal beland. (ik zit al 4 jaar in deze baan dus ik zit al diep in de spiraal) en dan kun je lekker in die veilige maar negatieve spiraal blijven zitten- zoals veel mensen die voor de overheid/ gemeente werken- of je kunt denken: ik ga een nieuwe uitdaging aan en geef mijn huidige werkgever een kans om er een nieuwe enthousiaste vervanger in te zetten. Die beslissing zou ik van harte aanraden aan een aantal van mijn collegas, maar die ziten liever in die spiraal te zeuren over hoe slecht ze het hebben.

Trouwens, over vervangers gesproken; we hebben sollicitatie gesprekken gehad, maar we hebben niemand kunnen vinden: ik ben onvervangbaar!!
Vrijdag hebben we weer sollicitatie geprekken, met mensen van een uitzendbureau voor hele specifieke taken binnen mijn rol in plaats van het overnemen van mijn rol. Zo hoopt mijn baas in ieder geval iemand te hebben die het team kan leiden, maar niet persee iemand die alle ervaring moet hebben in het soort werk dat ik doe.

Vrijdag middag heb ik mijn afscheids feestje in een cafe in de stad. Eerst heb ik een buffet lunch op mijn werk (iedereen neemt wat mee) en daarna kunnen genodigden me gedag zeggen in het cafe waar ik mij 4 uur lang zal vertoeven. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik niet om 5 uur 's middags op de tafel zal gaan staan dansen, want je weet nooit of je nog een keer terug wilt komen....

Nou we zullen zien hoe de laatste dagen zullen gaan. Ik ben benieuwd.

groetjes Imke