ave,
het is weer zo ver, dodenherdenking...
elk jaar op 4 mei is Nederland twee minuten stil,
omdat het zo hoort, ons geleerd is...
zo genaamd herdenken we de doden van de tweede wereldoorlog,
en alle oorlogen die volgenden erna...
maar wie of wat herdenken we nou eigenlijk pressies?
er rust nog steeds een taboe op om op deze dag duitse soldaten te herdenken,
zij waren tenslotte fout, de slechteriken...
raar eigenlijk, en zeer zwarte/wit bekeken...
een oorlog is niet zo als ik en zo veel andere jongetjes ''vroeger'' met gekleurde soldaatjes speelde...
alle grijze plastieken soldaatjes vallen aan en de groene verdedigen de stad van houten blokjes...
de grijzen houden een ware slachtpartij, tot dat de gele soldaten besluiten om de groene legermannetjes te redden...
als alle grijze soldaatjes plat op de grond liggen na een ware plastieken genocide,
of gevangen zijn genomen, achter de tralies van kippengaas,
heeft de groene leger samen met de gele gewonnen...
en word nooit meer gesproken over de gespeelde oorlog, tot de volgende keer...
echte oorlogen gaan zo niet,
in echte oorlogen zijn alleen verliezers,
er zijn ook talloze ''duitse'' moeders en geliefdes, hun geliefde of zoon kwijt geraakt...
niet alleen wij of de ''geallieerden''
en die mannen hadden vaak ook geen keus, het was vechten of sterven...
en we vergeten soms ook wat voor vreselijkheden de geallieerden en het verzet uithaalde,
niet dat we ze kwalijk kunnen nemen , het was oorlog ...
iedereen noemde een man in de flat van mijn oma een held omdat hij in het ''poolse verzet'' zat,
echter zijn ze wel vergeten hoe hij talloze ongewapende duitse soldaten heeft neer gemaaid na dat ze zich hadden overgeven, en ongestraft...
zijn emoties liepen hoog op, moesten daarom zo veel mensen sterven?
een oorlog kent geen goede kant, elk oorlog heeft alleen verliezers,
en word met de bloed van vele onschuldigen betaald...
de mannen en vrouwen die vochten, zijn allemaal even schuldig,
want als iedereen zijn wapen zou neergooien en zou weigeren om zijn ''tegenstander'' neer te halen,
was er tenslotte geen oorlog...
we moeten dankbaar zijn voor onze vrijheid, en nooit vergeten hoe hij is bevochten,
maar laten we niet selectief zijn in het eren van de mensen die gestorven zijn,
want iedereen die in een oorlog zat of nog zit is een slachtoffer...
faithfully yours
The TeaRat