Leegte en ontevredenheid.

Mijn grootvaders foto prijkt op de woonkamer vloer en ook de foto van mijn oma en vader. Een foto van ons drieën samen.
Ik heb zelfs een flesje met zeewater uit Curaçao meegenomen en ook stenen uit de zee.
Er zit rood mos op de steen. Wanneer ik het in de zeewater stop dan word het water troebel en viezigheid.
Volgens mij komt dat doordat het mos tot leven komt.
Wanneer ik zo op de vloer zit dan kan ik meteen de verbinding naar Curaçao maken.
De woeste blauwe zee. Tafelberg waar grootvader gewerkt heeft. De weg naar Koraal specht.
Het appartement waar ik verbleef. De slaapkamer en het plafond met de witte balken.

Daar ligt mijn roots.

Ik voel me al een hele poos ontevreden. Ik weet niet zo goed waar ik heen wil gaan met mijn leven en Luis was ook maar een afleiding om heel eerlijk te zijn.

Afleiding van mijn eigen ontevredenheid.


Ik moet eigenlijk een keuze maken waar ik nou heen wil gaan. Of wat ik precies zou willen met mijn leven.
Omdat dat onduidelijk is ben ik ontevreden.

Ik weet ook even geen antwoord op deze situatie.
Afrika/ Ghana is zoiezo een plek wat ik graag zou willen en moeten bezoeken.
Misschien dat de cirkel dan rond is en dat rust geeft.
Naar Curacao gaan betekende wel afsluiting en duidelijkheid.
Het voelde ook als thuis komen. Ghana daar komen onze verre voorouders ook vandaan. Ik hoop daar antwoorden en duidelijkheid te vinden.

Ik hoop er volgend jaar heen te gaan.


Met name hoop ik dat dat gevoel van ontevredenheid en leegte weg gaat. Ik wijt het aan mijn plek nog niet te hebben gevonden waar ik daadwerkelijk thuis hoor.


En dan krijg je dus zoektochten.
Luis was een buitenkansje, een opportunity om te moven, om weg te komen maar bij hem moet ik helemaal niet wezen.


Ik ga friet bakken. Ik lust wel wat.

Gr Art = Tiek

21 apr 2025 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Artistiek
Artistiek, vrouw, 7 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende