Hoe het zo lekker dubbel kan zijn..Het onzekere in mezelf komt af en toe de kop op..
Toch weet ik dat ik het alleen ook prima af kan... Dan maar gaan man om me bij het opvoeden te helpen.
Bij school en op straat word ik regelmatig aangehouden met de vraag.. red je het wel?
Tja.. wat kan ik daar op zeggen.. Ik betrap mezelfsteeds dat ik dapper ja zeg,
Maar eigenlijk ben ik gebroken...
Alles komt zo snel en gaat zo langzaam tegelijk..
Was alles maar een stuk duidelijker op dit momen denk ik dan. Maar ik weet dat ik hier even doorheen moet en dat het snel
op rails gezet wordt om verder te gaan.
Maar toch...
Eventjes zuchten.. eventjes rust!
Ik geniet veel meer van m'n kinderen en heb veel meer aandacht voor ze
Het zijn schatten ookal zou ik ze af en toe achter het behang willen plakken
.
Eventjes ietsje langer op blijven om met mama junior masterchef te kijken.." HEEEEEL eventjes maar mama, daarna gaan we snel naar bed toe"!
De kleine momentjes waar je anders niet bij stil staat zijn nu om van te genieten.
Een hele positieve draai..
Moeilijk ..... maar positief !
Zoals ik geleerd heb.. accepteren wat is en verdergaan door te accepteren.