Let's generalize about men

Het is alleen.. dat kan gewoon niet. Zelfs wanneer je een terugkerend probleem alleen bij mannen hebt, kun je niet zeggen dat het perse aan mannen ligt.

Zucht... af en toe is het gewoon zo lekker om te zeiken en alles over 1 kam te scheren. Ik denk dat, dat ook gewoon oké is zolang je in het dagelijks leven maar beseft dat, dat probleem tussen jou en betreffende man is en niet tussen jou en alle mannen.
Zo'n mannen hatende feminist maakt het ons vrouwen niet gemakkelijker, daarmee zijn ze dus geen haar beter dan mannen die vrouwen haten.

De reden dat ik nu zit te zeiken? De man waar ik kinderen mee heb en mee samen woon. J heeft verschillende mentale aandoeningen. DAT op zichzelf maakt hem soms al onuitstaanbaar. Maarja je kiest niet op wie je verliefd wordt he. Anyhoe, de mentale issues in combinatie met zijn verleden en een stukje karakter maken het soms gewoon echt kut.

Het wegduwen als ik contact zoek of een arm om me heen nodig heb.. Want ik ben echt belachelijk elastisch maar ook dit stiekje heeft een max voordat ze breekt.
Het juist opeisen van mijn aandacht op momenten dat ik gedrained ben en alleen maar met rust gelaten wil worden.. Ik bedoel.. wat wil je nou? Eerst laat je me een week lang elke avond alleen en voel ik me verdrietig en eenzaam en dan heb je het in je hoofd gekregen dat je zin hebt in sex? Stop maar snel weer terug in je broek want.. Nee.
Het zich beledigd en verwaarloosd voelen als ik een keer niet open sta voor hem.. Ja en vervolgens blijf ik dus achter met een schuldgevoel en het idee dat ik als vrouw gewoon niet goed genoeg ben.
Het mij verwijten met anderen wel te lachen en intiem te zijn... Ja ik lach met anderen en ik ben ook intiem met anderen. Ik kan intens genieten van knuffelen, massages, kusjes, strelen etc. Maar ik wil dat óók met hem! Tot ik te vaak ben weggeduwd die week en het niet meer kan opbrengen mezelf open te stellen voor hem.
Ik die altijd overal alleen voor sta en alleen voor moet opdraaien. Ik ontken niet dat shit happend, maar hij WIST dat die shit er was en besloot enerzijds mij er niets van te vertellen en anderzijds heeft hij zelf de keuze gemaakt een gezin te vormen, daar zitten nu eenmaal consequenties aan vast... Deal with them!

Ik merk gewoon dat ik r moe van ben.. Dat ik het liefst het huis ontvlucht.. Dat ik me veel rustiger voel wanneer ik bij H of R ben. Thuis ben ik aan de lopende band on edge. Zelf gaat hij ook nooit naar een vriend of wat dan ook en nu ik geen werk meer heb zit ik dus bijna opgesloten hier. Het doet mijn mentale welzijn niet echt goed.

That being said, gisterenavond had ik met R afgesproken om deel 2 van seizoen 3 Attack on Titan te kijken en dat hebben we tot half 2 in de nacht gedaan lekker warm onder de dekentjes en knuffelend. Toen de serie was afgelopen ging hij beneden iets pakken en ben ik in slaap gevallen. Ik had niet bedacht daar te blijven slapen but it happend. Ik heb geslapen als een roosje aangezien ik de afgelopen week geen oog heb dicht gedaan met kindjes in mijn bed en J die zo hard aan het snurken was dat mijn moordenaarsinstinct op AAN sprong.

Ik heb er gezeik mee gehad, maar ik had t gewoon nodig om rustig te slapen. Morgen hebben we een BBQ bij H thuis waar R, K en ik uitgenodigd zijn. Ik kijk er echt naar uit.
Begrijp me niet verkeerd. Ik ben dol op mijn gezin. Maar ze verbruiken wel AL mijn energie en ik moet dat soms gewoon op een of andere manier aanvullen. Maakt dat me een egoïst?

Liefs, M.