Leuke 1 April...NOT...Dank u NS...

Op school in Nijmegen…Leuk bedacht maar in uitvoering bijna onmogelijk. Vooral wanneer de OV-chipkaartpeople besluiten om niet mee te werken, mij overal de schuld van te geven (wat onmogelijk mijn schuld kan zijn maar dat is weer een ander verhaal) en mij dus weigeren mijn OV-kaart terug te geven. Wat weer tot gevolg heeft dat ik al 5 weken lang losse kaartjes, zonder korting naar Nijmegen moet kopen….Lovely….

Ik moet dus eigenlijk om 06.45 de trein hebben om ruim op tijd te zijn op stage. Wanneer ik een trein later neem moet ik verplicht ochtendgymnastiek doen en rennen naar stage om dan nog net op tijd binnen te stappen. Goed, vanmorgen had ik, na een zoveelste week alle dagen om 05.15 opstaan, medelijden met mijzelf en vond dat ik het wel verdient had om wat langer te blijven liggen in mijn heerlijke bedje (wat langer = 15 minuten). Gelukkig verliep alles volgens plan (lenzen in mijn ogen ipv op de douchevloer, haren redelijk goed, kleren niet op mysterieuze wijze verdwenen maar netjes waar ik ze binnen handbereik van de douche had neergegooid) en kon ik ruim op tijd vertrekken naar het station.

Omdat ik nog een kaartje moest kopen (reden, zie eerste alinea) sloot ik aan in de rij die mij het snelste leek. Foute keuze aangezien de mevrouw voor in de rij blijkbaar had besloten om het humeur van iedereen achter haar te verpesten door alles in versnelling 0.0 te doen. Eenmaal aan de beurt dacht ik even snel een kaartje te kopen, niet dus. Besluit deze even heel leuk mijn pinpas in te slikken en niet meer terug te geven. Geen kaartje, trein gemist…

Jammer genoeg nemen die NS-miepen mij niet serieus en denken dat ik een of andere zielige 1 april grap met ze uithaal. Wanneer ik eindelijk eentje zover heb gekregen dat ze met mij meeloopt, gaat ze met een paperclip in dat ding staan peuren (wat het volgens mij alleen maar erger maakt maar wel lief dat ze het probeert). Na lang aandringen wordt er eindelijk een monteur opgeduikeld. Wel moet hij eerst even heel Nederland doorcrossen om mijn pinpas te bevrijden. Daaaaaaaag stage…..

Gelukkig is de conductrice zo lief om uit haar eigen zak mij een kaartje voor te schieten. Blijkbaar werkt er toch nog 1 persoon met een ziel bij de NS. Ongelofelijk hoeveel vertrouwen zij blijkbaar heeft in de mensheid. Of ik haar het geld even in een envelopje wil doen en kan afgeven bij de balie. Maar natuurlijk wil ik dat wel.

Zo, eindelijk even mijn verhaal kwijt. Nu op naar de bus en lekker naar huis. Hopelijk rijden alle treinen gewoon en kan ik eens even gaan kijken of automaat 101 op station Deventer CS mijn pasje eindelijk heeft ont-gijzeld.