Leven.
Wie had gedacht dat ik na dat overheerlijkend gevoel nu met tranen in mijn ogen mijn vingers de vrije loop geef. Binnen enkelen minuten slaat mijn hart om en breekt het open van passie. Passie voor pijn. Geef ik aan dat ik er van houd; Nee. Mijn hart lijkt het alleen zo veel beter en zo veel “mooier” aan te kunnen voelen. Mijn maag laat me weten dat het goed fout zit. Ik geef alleen de reden waarom ik zou moeten ademen om te voelen. Ik vergeet mijn bedoeling door het rennen. Ik wil het terug voelen. Dat overheerlijke gevoel van jou armen om me heen; om 4 uur in de ochtend. Alleen maar beseffen dat we praten over niks en dat het heerlijk voelt. Ik ben klaar om te vallen. Laat me niet het leven lijden voordat ik het mijne echt heb geleefd.
Dubble.
Dubble., vrouw, 35 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende