Elke dag lijkt op de zelfde dag.
Al lijkt het een nieuwe dag te zijn,
de sleur herhaalt zich telkens weer.
Elke dag weer de zelfde patroon van gebeurtenissen.
Het lijkt op een gebed zonder eind.
Zie de toekomst zeker niet somber in.
Maar volgens mij herhaalt het oude patroon,
zich telkens weer.
En lijkt het er op,
dat de toekomst aan zijn lot wordt overgelaten.
Wanneer laat ik die sleur nu eens los?
Wanneer komt de tijd dat ik hieruit ontheven wordt?
Want anders lijkt dit leven,
zich zo ongemerkt aan mijn neus voorbij te laten gaan.