Lichamelijke onzekerheid

We hadden het er laatst over. Ze zei: "Ieder meisje is wel onzeker over iets van haar lichaam."
Ik vertelde haar dat dat heel goed zo kan zijn, maar dat jongens vast ook wel onzeker zijn. "Maar jongens zijn altijd zo nuchter." Dat kan wel zo zijn, maar er is altijd wel wat, iets wat net niet perfect is. Of het onzekerheid is, dat durf ik niet te zeggen, maar als je bij jezelf niet iets kan noemen dat niet perfect is, dan zou ik je graag willen zien!
Of je er onzeker over bent, dat is natuurlijk een ander verhaal!

Maar daarna kaatste de vraag mooi door naar iets fijns, ofnee, naar iets stoms.. "Waar ben jij dan onzeker over?"
"Moet het iets fysieks zijn? Of mag het ook in m'n hoofd zitten?"
"Nee, fysiek."

Ik dacht erover, ik wist het antwoord allang, maar even van top tot teen afgaan of ik iets anders wist. Iets om maar niet daarover te beginnen.
Hoofd, nee. Niet perfect, maar zeker niet onzeker.
Borst, nee. Verre van perfect, beetje mager, voor verbetering vatbaar, maar niet onzeker.
Buik, nee. Idem dito als de borst.
Benen, nee. Zeer trots op mijn benen, goed krachtig, mooi stevig.
Onderbenen, nee. Idem dito als benen, maar dan nog iets meer. Erg trots.
---Voeten, nee. Zelfs overwogen om voet-model te worden. Schijn de juiste verhoudingen te hebben! Och och, don't flatter yourself.
Niks gevonden, de stilte duurt ook al erg lang. Ik moet nu wel wat zeggen.
"Eeh, ik denk dat je het wel weet. Je hebt me al eens meegemaakt zo toch?"
"Nee, wat bedoel je?"
---Bitch, ze weet het wel. Ze weet het heel goed, ze wilt gewoon dat ik het zeg. Veelste goed van haar.. Verschikkelijk mens dat ze is.
"Uuh.. iets met seks.."
"Wat dan?"
"Je weet heus wel wat het is. Je hebt me toch meegemaakt, dat kleine hoopje verdriet dat niks kan. Dat zielige excuus voor een jongetje, dat moment dat ik liever alleen lig aan de andere kant van de kamer, dat ik het liefst me hoofd door de muur heen druk. Het enige moment dat ik in huilen uit kan barstten. Dat moment, je weet het."
"Oh, dat. Maar dat is toch niet erg?"
----Is toch niet erg. Is wel erg. Je doet wel enorm aardig, had ik ook gedaan, maar je baalt gewoon net zo erg als ik. Niet dat dat mogelijk is, erger balen dan dat ik doe. Godsamme, op deze manier kan ik nooit optimaal genieten en kan ik er ook niet voor zorgen dat jij dat wel doet. Iets waar ik net zo erg van baal.
"Is wel erg. Ik baal gewoon. Ik heb het idee dat ik zoveel mis daardoor"
"Maar het komt wel, niet alles hoeft in één keer te lukken toch?"
"Ja, maar in twee keer mag het wel lukken. Ik baal gewoon dat ik niet weet of het fysiek is of mentaal. En dan kan je wel weer zeggen dat ik gewoon naar de huisarts moet, en dat moet ook wel, maar ik schaam me gewoon. En bovenal baal ik ervan, maar dat wist je wel volgens mij"
"Ja, klopt"
"En nu wil ik tegen je aan liggen en slapen."
"Ok, doen we. Welterusten lieverd."
"Welterusten lieve"




Jaja, mijn eerste confession op MD. Heb je het al geraden?
Nee? Nou, ik wel. Ik kom te vroeg klaar.
(Te vroeg? Ja, zo vroeg dat ik na binnenkomst ongeveer 5 seconden heb. 1, 2, 3, 4, 5, klaar.)
Als ik nou erachter kon komen of het iets is met signalen van hersenen die verwerkt worden, of het een stofje is wat aangevuld moet worden, of dat het misschien wel iets mentaals is, iets wat verwerkt moet worden, iets onbewusts. Nee, het is iets waar ik niks van weet. Iets wat nog in de kinderschoenen staat van de ontwikkeling.

Zo het is eruit, mag het dan nu stoppen?

Klotezooi,
welterusten.
16 dec 2012 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Developing
Developing, man, 33 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende