Liefde.
Misschien moet ik maar gewoon eens niet naar mij voorkeur luister van het altijd met jongens een relatie nemen die eigenlijk slecht voor mij zijn. Ik ga voor spanning, ik ga voor herkenning.
De jongen met wie ik nu date weet ik van dat hij mij op veel punten erg gelukkig kan maken.
Hij is anders dan bijna elk vriendje wat ik ooit gehad heb.
Hij is zorgzaam, lief, begripvol en heeft veel dingen goed voor elkaar.
Als ik hem spreek kunnen we uren praten of van alles en niks.
Ik voel mij veilig bij hem, want ik weet dat hij me nooit zal uitlachen om iets en ik durf alles tegen hem te zeggen wat er op mijn hart ligt.
Alleen ik mis die vlinders, die opwinding bijna een soort van bewondering voor een speciaal persoon.
Maar waarom kan ik dat niet gewoon voor hem voelen? Hij is goed voor me. Maar toch krijg ik dat gevoel alleen maar bij mensen die uiteindelijk slecht voor mij zijn.
prinses., vrouw, 32 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende