liefdesverdriet

het is uit tussen Fariek en mij..
even voor de duidelijkheid, fariek woonde bij mij en mijn ouders (en broer) in huis.

het 'begon' (al eerder ruzie over gehad.. vandaar) op vrijdag 8 mei..
ik had donderdag een gala samen met carlijn (was haar eindexamengala)..
ik ging naar carlijn toe, en fariek zou naar een vriend toe gaan.
ik zei hem gedag en zou hem de volgende dag weer zien.
carlijn en ik opweg naar het gala, eerst nog even pinnen.. kom ik fariek daar tegen!
dus ik zeg.. hee jij zou toch naar amsterdam gaan? nja daar had hij toch niet zoveel zin meer in..
hij ging nu even wiet halen en ging dan weer naar huis. ik hem weer gedag gezegd, en wij opweg naar dat gala..
kom ik de volgende dag thuis nadat ik bij carlijn had geslapen, ligt er een briefje op mijn kamer..
'ik ben bij manuel'
dus ik had hem gebeld en hij verveelde zich en manuel had hem opgehaald met de auto.
nja ik vroeg hoelaat hij thuis kwam enzo en hij wist het nog niet precies. (zo gaat het altijd bij hem als hij bij manuel is)
ik hem smsen of hij al onderweg is.
krijg ik om 8 uur een sms: 'poppie ik ga ff iets te eten halen daarna kom k naar jou toe. xje'.
vervolgens krijg ik een smsje met: 'lievie ik kom morgen'.
ik helemaal over de rooie natuurlijk.. dit is iets wat hij me elke keer flikt.
ik kijk elke keer op de klok hoelaat het is.. of hij al bijna thuis zou moeten zijn..
bij iedereen die langsloopt/fietst kijk ik of hij het is.
maargoed ik belde hem.. vragen om uitleg.. zijn verklaring was: 'k heb geen zin om naar buiten te gaan, ik zit zo lekker'.
na een beetje zeuren en aanhoren dat hij echt niet kwam hing ik maar op..
vervolgends sms ik hem.. hoevaak ik dit nog moet pikken.. en dat ik het een beetje zat begin te worden dat hij dit elke keer doet.
smst hij terug: 'poppie dit is de laatste keer belooft. hvj weltruste'
(omdat het een tijdje terug is weet ik niet meer precies hoe het gegaan is maar ik kijk nu in mijn telefoon voor de smsjes van hem)
volgende dag, zaterdag 9 mei:
smsje van hem: 'liefje ik kom morgen'.
weer gebeld.. blablabla
volgende dag (zondag) sms ik hem hoelaat die denkt thuis te zijn..
geen gehoor..
ik hem bellen, weer geen gehoor.. krijg ik een smsje van hem:
'hey pop ik sliep nog :s beetje laat geworden gister. kga zo iets eten en dan kom k ok? xje'
ik sms hem: hoelaat denk je er te zijn dan?
geen gehoor en krijg ik vervolgends dit:
'kga niet komen sher. kzie je morgen op school. xje'
(hij zit bij me op school, zelfde opleiding, zelfde jaar, andere klas)

dit heeft hij me de hele vakantie lang geflikt. altijd bleef hij langer weg dan gepland.. en ik maar op de klok kijken of hij al thuis kwam..
en als hij dan een keer hier thuis was, dan lag hij te slapen..
we deden nooit leuke dingen samen, hele vakantie hebben we niets leuks gedaan.
hij was alleen maar bij manuel, lekker met hem al zijn geld te vergokken in het casino. en dan bedoel ik ook letterlijk al zijn geld.

ik was het zat.. mijn moeder wist hoe het zat, heb met haar gepraat en we waren tot het besluit gekomen dat het klaar was nu.. dit kon niet langer zo doorgaan.
mijn moeder heeft marcia (zijn moeder) gebeld en gevraagd of ze maandagavond thuis is om zijn spullen te brengen.. ze zou thuis zijn.

maandag ging ik naar school.. fariek is er niet.
ik kwam thuis.. mama had al zijn kleding al ingepakt.. ik hoefde alleen zijn schoolboeken nog in te pakken.
nadat we dat gedaan hadden gingen we even eten en op weg naar amsterdam.
wij daar aangekomen.. zat hij heel zielig aan tafel.. zei geen gedag niets.. en ik ook niet.
(hij was net een half uurtje binnen en hoorde van zijn moeder dat wij onderweg waren.. hij was geschrokken.. en begrijpelijk)
die moeder vroeg of we ook aan tafel kwamen zitten en ze wilde er even over praten..
bij ons beide kwam er geen woord uit..
ik voelde dat als ik ging praten, dat ik moest huilen.. en dat wilde ik niet.
uiteindelijk gingen mijn moeder en fariek alle spullen uit de auto pakken en ik begon keihard te huilen.
dit is niet wat ik wilde.. maar er was geen weg meer terug.

mama en ik gingen weg, fariek zei mijn moeder gedag.. dag will, bedankt voor alles zei die. en ik kreeg geen blik of woord.
ik zei marcia gedag en benny (zijn vader) en we vertrokken.

thuis aangekomen ging het nog wel met me.. ik sprak hem even op msn..
ik zei dat het me speet en dat ik er nog wel even met hem over wilde praten omdat we het niet goed hadden afgesloten zo.
ik vroeg hoelaat hij dinsdag uit was.

volgende dag op school kwam hij naar me toe.
hij deed heel normaal.. hij kwam met me mee naar huis om eventjes te praten.
hij deed gelijk de tv aan dus ik vroeg of hij uitkon maar hij wilde even iets kijken.. ik moest het dus doen met de reclames. ik moest weer huilen..
we hebben nog gezoend en beetje geknuffelt.. en toen was het tijd dat hij naar huis ging. ik heb hem naar het station gebracht en voordat de trein er was hebben we nog even gepraat.. ik zei dat ik wel verder met hem wilde, maar dat hij gewon niet meer bij ons thuis kon wonen.. omdat hij altijd weg was. ik zei dat als ie om me gaf hij me in het weekend kon zien. dat we dan echt de tijd voor elkaar nemen en leuke dingen moesten gaan doen.. hij wist het allemaal nog niet.. ik heb hem uitgezwaaid.. het leek wel goed te komen met ons.. we leken er wel weer bovenop te komen. tenminste dat dacht ik..

woensdag op school was wel oke.. hij kwam even bij me in de pauze.. toen hebben we besloten dat we het zouden proberen in de weekenden.

donderdag kreeg ik geen kus van hem op school.. ik wilde hem een kus geven maar hij draaide zijn hoofd zo dat het op zijn wang zou komen..
natuurlijk vond ik dat nogal vreemd en liep ik beetje pissig weg.
ik belde hem na school en vroeg waarom hij zo deed.
hij zei dat hij er geen tijd en geen zin in had. en hij hing op..
ik heb hem gesmst, gesmeekt, gebeld, maar hij nam niet op..
hij negeerde me volledig
vrijdag op zaterdag nacht heb ik hem gebeld
ik heb gehuild aan de telefoon, ik heb hem gesmeekt: 'maar ik hou van je fariek, ik wil je niet kwijt' (zo ging dat beetje de hele tijd)
ik heb hem uitgelegd waarom ik het deed en dat we het konden proberen samen.. maar hij beweerde niet meer van me te houden..
ik zeg: hoe kan dat nou opeens over zijn?
hij zei dat het gevoel er gewoon niet meer was..
maar dat geloof ik niet.. hij hield gewoon zijn poot stijf.
ik ging huilend mijn bed in.. mama was wakker geworden van mijn telefoongesprek en had natuurlijk de helft gehoord.. ze kwam naar me toe en heb even uitgehuild met mams

weekend verder ging klote.. voelde me erg kut, maar sleurde me erdoorheen.. ik moest wel.

afgelopen maandag op school heb ik niets tegen hem gezegd.. hem zelfs niet aangekeken.
ik had engels, onze klas was klaar en zijn klas wilde erin. ik dacht FUCK. maar heb recht voor me uitgekeken en liep zo snel mogelijk door zonder dat het op zou vallen.
dinsdag ging eigenlijk hetzelfde.

woensdag had ik zijn weekendtas, boek en slippers meegenomen naar school.. die waren mama en ik vergeten in te pakken..
ik zag hem in het olc en liep naar hem toe..
ik zei: hee ik heb nog wat spullen meegenomen die nog bij me thuis lagen.. dus moet je in de pauze even naar me toe komen dan halen we ze uit mijn kluis.
hij: is goed, wilde ze je niet houden?
ik: nee waarom?
hij: dan heb je een aandenken toch?
ik zeg die heb ik al..
keek die me aan alsof ie niet begreep wat ik bedoelde.. ik zeg: hier.. (wees naar mn hoofd) in mijn hoofd.
kzei m gedag en ging verder met waar k mee bezig was.

in de pauze kwam hij naar me toe.. dus wij samen naar de kluisjes.
ik zei niets.. hield de deur voor hem open en hij zei dankjewel.
ik liep voor hem de trap af..hij tikte met zijn voet tegen mijn kont.. en begon beetje te lachen..
ik wist eigenlijk niet zo goed hoe ik daarop moest reageren.. maar t kwam op mij over alsof hij niet boos meer was ofzo.
wij naar mijn kluis.. spullen gepakt, en hij deed ze in zijn kluis..
en we liepen weer naar boven.
ik weer naar mn klasgenootjes, en hij naar die van hem.
verder heb ik hem niet meer gesproken die dag..
(ik had ook 2 foto's van ons in dat boek gedaan.. geen idee of hij die al heeft gevonden of niet..)

savonds kwam het idee in me op om hem mee te vragen naar de bios.. ik wilde tenslotte vrienden blijven.
ik denk misschien vind hij het gezellig om wat met me te gaan doen? ik heb hem om 9 uur gesmst: 'lijkt het je leuk om met me naar de bios te gaan vrijdag? gewoon als vrienden? let me know ok? xx'
om half 1 had ik nog geen reactie en smste ik hem: 'fariek?'
maar weer geen reactie..

vanavond had ik nog steeds geen reactie gehad en ik denk ik bel hem gewoon..
ik zeg heb je mijn smsje gehad?
hij: ja
ik: waarom sms je niet even terug dan?
hij: geen zin in.
ik: oh.. maar lijkt dat je wat dan ja of nee?
hij: ik heb het druk.
ik: het hoeft ook niet nu. maar gewoon een keer.
hij: nee
ik: we zouden toch vrienden blijven?
hij: ik heb ook geen problemen met je ofzo
ik: maar het lijkt je gewoon niks?
hij: nee
ik: okee dan houd het op.
en toen heb ik maar opgehangen.

ik begon gelijk weer te huilen.....

ik denk echt niet dat ik dit kan..
ik kan die jongen niet vergeten!
ik hou nog steeds van hem..


alleen hij helaas niet meer van mij............