ligt het aan mij of?

*zucht* ik weet niet eens waar ik moet beginnen... ben boos...
waarom kan ik niet begrepen worden, en niet eens door mijn eigen familie!
het gaat de laatste tijd nog wel hartstikke lekker met me... eindelijk na 8 jaar..
voel me redelijk goed, heb lekker een autootje en ga dus over heen waar ik wil..
ga (hopelijk) binnenkort lekker een superleuke opleiding beginnen. En voel me goed over mezelf,
hoewel ik niet de knapste ben, en er wel zo'n 50 kilo afmag, maakt het me niet uit, ik voel me goed.
Ik maak me niet meer zorgen over jorim en ik, want ik weet dat het goed komt, en we bij elkaar horen.
Ik ben niet meer op zoek naar liefde, want ik heb hem al gevonden. heerlijk.
heb het liefste hondje wat er bestaat, en kom daardoor ook weer lekker buiten, wat ik niet meer zo eng vind...
Er wordt ook gezegd dat ik er beter uitzie... ik straal weer.
Mag ook wel, na alle ellende die ik heb meegemaakt, ernstige depressie, straatvrees, zelfmoordpogingen, en vele diagnoses (manisch-depressief, borderline, schizofreen noem het maar op)

tja, en toch gebeurt er steeds weer wat, ik had het kunnen weten, het is steeds gebeurd..
ging het enigszins beter, brandde me huis af.... toen werd ik aangerand.....
nou is dit niet zo erg als die andere dingen, maar toch maakt het dat ik me niet zo goed voel..

Sinds een jaar, is mijn kleine zusje, die ruim 11 jaar jonger is dan mij, echt een vrouwtje geworden.
Ik moet zeggen, ze ziet er fantastisch uit, daar ben ik wel jaloers op...
En daar hoort bij... jongensaandacht.. logisch...vond ik wel grappig
Dat veranderde toen die aandacht van jongens, aandacht werd van mannen, die mijn leeftijd, en ouder, waren.. en dan nog wel een jongen die ik heel leuk heb gevonden.
Dat vond ik natuurlijk niet leuk.
Ze kreeg verkering met een jongen van 27, en ik vond dat niet kunnen.. een meisje van 15 met een jongen van 27. En dat heb ik gezegd ook....
het ging uit, en meteen werd het close tussen haar en m. de jongen die ik dus leuk gevonden heb..
die is 28... En net als bij v. de eerste jongen, heb ik het ook gezegd tegen m. ik vind het niet kunnen... dat je haar leuk vind, ok, dat zij jou leuk vind, ook ok.....
maar er is een grens.... als er al meerdere keren gezegd is, door haar ouders, dat je haar met rust moet laten, en gewoon vrienden moet blijven, dan moet je dat ook doen... en daar kan ik niet tegen..

Nou kreeg ik dus ruzie vanavond, met mijn ouders en broer en zus.... omdat ik me eraan irriteer.
Ze zeggen dat ik gewoon jaloers ben op kel. Vooral omdat het m is.
Nou dat is dus niet waar.. ze is nog maar 15, ben ik de enige die dat nog weet?
Ik heb altijd gezegd, ik vind m leuk, dus als zwager ook... maar wacht tot je 17 bent ofzo.
Ik kan er niet tegen, als vrienden tegen mij zeggen dat kel bekent staat als iemand die makkelijk is.
Ja, logisch op zich, toen ik die leeftijd had, vond ik ook iedereen leuk. Maar jongens van tegen de 30
die gaan er serieus op in, en dat kan niet. Laat haar lekker genieten!
Dus ja, ik ben boos op hem.... niet eens op kelly, want ja, ik vind het alleen maar logisch allemaal...
Maar ik ben dus niet jaloers... ik vind m. al heel lang niet meer leuk... en al helemaal niet hoe hij de laatste tijd doet. Daar komt nog bij ---> ik wil niemand anders dan jorim.. dus..
Maar dat zei ik dus vanavond bij mijn ouders.. en mijn moeder lacht en zegt.. ha hij mag je niet eens spreken van zijn ouders... (das een heel ander verhaal)
Die opmerking snap ik dus niet.. waarom zegt ze dat, wat wil ze daarmee bereiken.. Ze weet het verhaal erachter en weet dat het tijdelijk is.. het zet mij alleen maar voor gek tegenover mijn broer en schoonzus..
en vervolgens is iedereen boos op mij....
*zucht* soms zou ik gewoon ergens willen zijn, waar niemand anders is... alleen ik en mijn hondje