ik heb nog nooit zoveel pijn gehad. T is alsof mijn hart echt letterlijk gebroken is. Ik heb echt
letterlijke pijn op mijn borst.
Ik kan alleen maar huilen en slapen. Ik probeer niet te denken eraan, maar ik kan t niet.
Waarom?
We hebben niet eens een eindgesprek gehad, of hoe je t noemt.
Het gesprek ging: Ik: ik heb niks meer van je gehoord, dus ik dacht er is iets mis. J: ja klopt, ik heb mn vader gesproken zondag, en mag geen contact meer met je. Ik: en jij gaat daarin mee? J: ja ze zeggen dat als ik toch met je ga, ik heel ongelukkig word, en een huwelijk is voor eeuwig. ik vroeg: oh dus t is uit. J; ja. ik: definitief ?. J; ja
ik weet dat hij dat niet wil, maar onder invloed van zn ouders is. Maar zolang hij bij ze woont, verandert dat niet. Ik hoop zo dat er nog hoop is, dat is t enige wat ik kan denken.
maar mijn familie zegt: ach misschien hoort t wel zo te zijn.En anders komt t wel weer goed. je moet er gewoon over heen komen. Er zijn genoeg andere mannen. je moet gewoon weer leuke dingen gaan doen.
Ze begrijpen niet dat dat niet gaat. We (j en ik) hadden t er vorige week nog over, hij zei dat ik zn grote liefde was, en me niet kwijt wou. en ik vond hetzelfde. Ik zei al tegen hem, dat dit ging gebeuren, maar hij zei: nee dat gebeurt niet, en anders komt t wel goed. Altijd zei hij: het komt goed.
nou dus niet.
En nu, ik kan niks. Alle opties gaan door mijn hoofd, wat moet ik doen. Niks, hij zal zelf moeten kiezen, maar dat t over is, voor altijd, dat kan ik niet accepteren. Nu nog niet in ieder geval.
En een andere man. Nee. De liefde die ik en j hebben of moet ik nu hadden zeggen, dat kan niet met een ander.
maar nu heb ik pijn, heel erge pijn. en ik heb niet meer zo gehuild sinds lange tijd.
Ik probeer maar te slapen, maar steeds word ik wakker, en heb ik pijn.