Love never ends.

De zomer van 2012 die ken ik nog al te goed. Toen ik 12 augustus onze camping binnenstapte, zag ik een jongen die me ontzettend aansprak. We hebben de hele zomer gezwommen, gevoetbald, gepraat en nog veel meer! Uiteindelijk werd het was tussen ons. Die dag zal ik nooit meer vergeten;
Hij pakte m'n hand, en zei: "Wil je mijn vriendinnetje worden?" Natuurlijk antwoordde ik vol enthousiasme, en zei ja! Die avond hebben we gezellig naar de sterren gekeken. Ik was zo blij toen.

Boem, die kwam hard aan! Hij maakte het uit op 21 oktober, omdat we te veel ruzie hadden. Ik ging door met m'n leven en deed alsof er niks aan de hand was. Na een tijdje kon ik weer lachen, en was ik super gelukkig.

Deze zaterdag ging ik naar de bios met een vriendin. Ik ging naar de film verliefd op Ibiza. Nou zal je denken: "Wat heeft dat er nou mee te maken?" Ik zal het je uitleggen; ik ging terug denken aan de tijd die ik samen met hem had. Toen ik terug naar huis ging, zat ik al huilend op de fiets. Vanaf toen wist ik het zeker: IK MIS HEM!

Ik heb al vier mensen gek gemaakt, omdat ik weer over hem praat. Vooral mezelf, want ik huil nu elke dag om hem. Zelfs in de les! Het liefst zou ik mezelf willen snijden of iets waardoor mijn gedachtes stoppen, maar liefde is zo'n sterk gevoel. It never ends!
Elke dag als ik huiswerk maak, denk ik aan hem. Ik kom op de plekken waar wij altijd samen zaten. Ik voel me alleen zonder hem. Het helpt mij heel erg als ik iets op m'n hand schrijf wat me aanmoedigt, bijvoorbeeld 'doorgaan' of 'you're not alone'. Gewoon van die kleine dingetjes die je dag toch nog iets beter kunnen maken.

In deze tijd vind ik het moeilijk om te lachen, maar mijn lieve vrienden en vriendinnen helpen me er wel doorheen. Ik probeer zo min mogelijk aan hem te denken, ook al is dat moeilijk. Ik probeer door te gaan met mijn leven. Door elke traan die ik laat, kom ik sterker te staan.