luisteren,moeilijker dan je denkt.

Er zijn van die momenten dan je geen informatie van derde kan ontvangen en verwerken. Soms staar ik naar de tv en heb geen idee wat er daar zich afspeeld. Niet omdat het me per definitie niet intresseerd of omdat ik het niet wil zien. Maar gewoon omdat je in je hoofd bent. Omdat er al zoveel in je hoofd zit,dat het zo krap word daarbinnen.

Ook heb ik dat wel eens bij vrienden. Soms blijft een vriendin maar praten en praten. En ik probeer mijn kopje er dan bij te houden. Maar het komt gewoon niet binnen. ik hoor alleen maar blablablabla gisteren ben ik blablablabla en toen kwam dingetje nog binnen...blablabla...blablabla...dus toen ben ik maar vroeg in bed gekropen. De rode draad ben ik al bij de eerste lettergrepen kwijt. Niet omdat het me niet intresseerd wat hen bezig houd. Ook absoluut niet omdat ik het niet wil horen. Ik wil heel graag bij hun verhaal zijn en erop reageren.Maar het lukt me gewoon echt niet. Ik merk dat ik me schaam dat ik het niet mee krijg. En probeer te faken. Af en toe "aha","dat meen je niet!" en "en toen?" roepen geeft mij altijd het idee dat het niet opvalt dat ik slechts wat woorden van het half uur durende verhaal mee krijg.
Voor mij is het feit dat ze door blijven praten het bewijs dat ze niet in de gaten hebben dat ik niet helemaal erbij ben.

Toch blijkt dat ergens niet helemaal te kloppen. Volgens mij maakt het regelmatig voor een prater geen bal uit of het echt geluisterd word. tenminste als het gaat over oppervlakkige verhalen. Volgens mij vind de prater het vooral fijn om te praten. Ik merk het aan mezelf. En ik geef toe,het is niet charmant om dat toe te geven. Maar als ik een verhaal vertel aan een vriendin,merk ik ook wel eens dat haar hoofd vol is. Toch blijf ik praten. Ik hoor haar dingen zeggen als : "aha","dat meen je niet"en "en toen?" Vaak komen ze ook op momenten dat ik midden in een zin zit,of maken ze helemaal geen logische reactie op mijn verhaal. Ik probeer hun aandacht te trekken door af en toe wat harder te praten,een tikkie te overdrijven,of door heel vaak de luisteraars naam te noemen in het gesprek. Maar aan hun uitdrukking op het gezicht,kun je zien dat ze ver weg zijn.
Toch kap ik het verhaal niet af. Ik praat gezellig verder. Luister er gezellig zelf na,ook al kon ik het verhaal al.