bewijsdrang..

Ik heb soms wat te weinig schaamtegevoel. Ik zing op straat,zonder dat ik het een probleem vind dat mensen mij vreemd aankijken.Ik ga gerust zonder make-up en in een joggingbroek even langs de appie en als ik mijn schoenen niet zo snel kan vinden,rijd ik gerust even op blote voeten langs het tankstation. Ik voel me niet bezwaard als mensen mij nakijken omdat ik als tienermoeder met mijn zoon loop of zelfs daar opmerkingen over geven. En als iemand mijn kleren niet zo leuk vind,denk ik geen moment er over na om mij om te kleden.Ik zie mezelf dus als iemand die weinig om de mening van andere geeft als ik zelf okey met iets ben. Hardstikke prettig! MAAR...vandaag kwam ik erachter dat ik helemaal niet zelfverzekerd ben dan ik me niks van andere aantrek. Het viel een beetje rauw op mijn dak!

Ik nam zoonlief mee naar de macdonnalds.Het was al rond 7,dus eigenlijk redelijk laat voor een kleine man om te eten. En dan ook nog vette friet van de mac! Zoontje was in slaap gevallen om etenstijd,manlief at buiten de deur en ik wilde mijn zoon verrassen met mac,aangezien dat echt een groot ding is wat we zelden doen. (Kijk daar ga ik al met de verklaringen) Anyways. We aten bij de met z'n tweeen en liepen daarna terug in de auto. Terwijl ik in mijn hoofd me afvroeg of ik echt zo een slechte moeder was om met mijn 3 jarige vette,zoute friet van mac te gaan halen NA etenstijd,besloot ik uiteindelijk dat het best wel een keertje kon en vergaf het mezelf.
Ik liep hand in hand met mijn zoontje naar de auto en liep op de parkeerplaats langs een ruziemakend stelletje in een veel te dikke auto. Volle bak hardcore in de auto,waar ze overheen schreeuwde. Aan de buitenkant hoorde je haar hoge stem,zijn gevloek en een ontzettend lelijke bas van de muziek. Ik besloot geen oordeel erover te hebben,maar automatisch deed ik het toch.

Ik zette mijn zoon in de auto en ging achter het stuur zitten,naast mij zat een mevrouw in de auto te wachten op iemand.Ze lachte vriendelijk na me,ik besloot heel snel ontzettend vriendelijk terug te lachen,omdat ik bang was dat ze me onvriendelijk zou vinden.Daar houd ik niet zo van,onvriendelijke mensen. Ik deed mijn riem om en zag voor me de dikke hardcore auto voorbij schieten. Ik vroeg me af hoe hij in zo een korte tijd zoveel kms kon halen en schudde mijn hoofd. Dat is toch niet nodig,dacht ik bij mezelf.Ik keek naast me en de wachtende mevrouw dacht er zo te zien hetzelfde over. Ze schudde haar hoofd en ik lachte nog eens vriendelijk. Nu wist ze tenminste zeker dat ik vriendelijk was. Zelachte vriendelijk terug en ik zag aan haar gezicht dat ze de hardcore auto die de trein nog moest halen ook een tikkie aso vond.

Ik vertrok met de auto en zag dat de lachtende,hoofdschuddende mevrouw achter me aanreed. Ohw! Ik voelde me lichtelijk bezwaard. Het stoplicht sprong NET op oranje en terwijl ik normaal wel even doorrijd,voelde ik me verplicht te stoppen. De mevrouw had namelijk gezien dat ik net zo als haar niet zo een netjes gedrag afkeurde.Ik reed netjes 50 waar ik 50 mocht rijden (dat doe ik sowieso wel,gewoon omdat ik een luie chauffeur ben en het fijn vind om in de auto te zitten en dat altijd een beetje rek) Maar toen zij een redelijk afstand van mij verwijderd bleef,voelde ik me gedwongen om 40 te gaan rijden,zodat het niet leek alsof ik zo hard reed. Wat zou ze dan wel niet van me denken!!

Toen ik thuis kwam,keek ik eens goed naar mezelf en vroeg me af wat in vredensnaam mijn probleem is! Daar gaat mijn mooie nonchalante ik! naja,het paste eigenlijk ook niet zo heel goed bij mij.Ik heb mezelf een beetje voor de gek gehouden!
Ik heb genoeg schaamtegevoel en gedachtens voor andere.