Mijn nieuwe buskindjes..ze zijn, op z'n zachtst gezegd, bijzonder.
Er gebeuren nogal eens wat verrassende dingen.
Vanochtend stapte de kleine Aliah (gezicht van een engeltje, maar het karakter van een lastig ezeltje),
tot mijn verbazing naar buiten met een hoofddoekje om.
Je ziet het, denkt er het jouwe van, maar zegt niets. Ook al lijkt ze me erg jong voor zo'n kreng.
Bovendien heeft ze van zichzelf prachtig lang, krullend haar. It's a shame, denk ik dan.
Als we bij school staan te wachten, zegt ze opeens tegen me:''Als de juf zegt dat die hoofddoek af moet, dan mag ik dat niet doen. Hij moet opblijven totdat ik weer thuis ben. Want als je Marokkaans bent, dan moet dat.
En als je het goed doet, en je bidt elke dag, dan kom je als je dood gaat in eh..Parijs.
Nou..wie wil dat nou niet?