mensen om me heen

de mensen om me heen die ik voor t gemak vrienden noem
zijn of half wakker of slapend, meeste slapend, sommige dromend dat ze wakker zijn en enkelen die wakker zijn.

ik noem ze vrienden, gewoon uit gemak en om niet meteen een rel te maken,
maar van binnen uit zie ik ze niet als vrienden, daar heb ik er niet veel van, vrienden,
vrienden zijn als familie, dik als bloed, on vervreemd baar ook al voelt het wel zo.

als ik naar mijn vrienden kijk dan ben ik bang
ze luisteren niet naar advies
ze doen alles net niet goed.
en misschien een iemand die ik echt respecteer, die zie ik soms lachen, lachen zoals het hoort, naja kan in deze wereld.
dat is er een,
de rest is zoals eerder beschreven niets meer dan vampieren die wel of niet afwillen kicken,
misschien zijn er meer die echt goed bezig zijn, maar ik zie dat dan misschien niet.

en als je met "vrienden" praat dan hebben ze allemaal goede bedoelingen en intenties
maar daar blijft het bij.
een paar die eerlijk genoeg zijn om te zeggen dat ze het niet hebben.
liever die eerlijkheid dan de schijn.

hoe dan ook,
ik ben het moe,
dat "vrienden" gedoe
liever alleen,
naja dat was ik al

ga lekker uit en drink je drankje
geniet van de "mooie mensen"
denk bij iedere keer dat het goed gaat dat het over is.
ik weet beter, heb het aangegeven en meer kan ik niet doen.
mag ik niet doen.
want stel je voor dat ik je opleg hoe je je moet gedragen.
vrienden doen dat onderling niet, althans niet zo als ik open ben, vrienden manipuleren elkaar in dom gedrag en kijken onschuldig wanneer het fout gaat.

noem je dat vrienden ?
ik noem het vijanden.
mensen die niet het beste met je voor hebben.
die je manipuleren om van je te voeden en te nemen.

mijn hart schreeuwt om die mensen de kop af te hakken
en echt, dat is wat mijn hart zegt als het vrienden betreft.

voor die ene,
je doet het goed meid, ik zie het in je lach.
voor de rest
ik zie niets dan shit in jullie lach, en veel al bewijzen jullie het zelf met de gevolgen.
ik wil er best zijn voor jullie, maar niet op die manier.
zij kreeg mijn volle laag over haar heen destijds,
en nee ik dnek niet dat dat heeft geholpen, maar als ik haar zie dan lacht ze.
beter dan jullie,
ik ga mijn afstand nemen
ik ben toch alleen hier in.

ik mis mijn trieste ogen.
ik mis liefde
en zonder liefde kan ik niets betekenen.

adios "vrienden"
tot de dag dat het echt zal uitmaken.
hoe kunnen jullie jezelf vrienden noemen
als je bang bent voor alles dat vriendschap in houdt.
geen kritiek kan hebben en geen zelfreflectie toepast.

zij weet dat als er ooit iets is en ze heeft niets om heen te gaan dat ze hier een open deur zal hebben
al zou dat over 30 jaar zijn.
geldt ook voor jullie, maar alleen als jullie de moeite gaan doen echt te lachen.

ik ben niet leuk vandaag.
maar ach wanneer wel