Mentally drained
Ik ben nu op een punt gekomen dat ik mentaal uitgeput raak.
Het word me op het moment allemaal even te veel.
School loopt niet zoals ik had gewild, omdat ik weet dat er meer uit te halen valt en het me gewoon niet lukt, wat veel frustratie opwekt.
Werk, wat ik niet meer leuk vind om te doen en er tegenop kijk om er heen te gaan, maar ook niks anders weet te vinden waar mijn interesses liggen.
Mijn relatie, dat over het algemeen goed loopt (godzijdank), maar soms door nutteloze discussies zo zwaar kan vallen.
Daarbij komen er ook nog weer gebeurtenissen, die het leven het leven maken, zoals de dood, die zijn entree steeds vaker maakt de afgelopen weken.
Corona.. oh Corona die het elk mens zo moeilijk maakt.
Ik wist niet dat ik bepaalde dingen zo hard nodig had, om mijn hart te luchten of om simpelweg even afleiding te zoeken, tot het ons allemaal werd afgepakt.
Ik zit op het moment op de helft van mijn tweede HBO jaar en ik heb nog geen graantje mee kunnen pikken van het studentenleven. De periode waarvan volwassenen zeggen "dat het een periode is om nooit te vergeten en die je niet wilt missen".
Als er een periode is, die ik wil gaan missen na mijn studie, is het deze periode.
Ik heb geen flauw idee hoe ik mijzelf weer kan opladen.
Ik kan geen pauze nemen of rustiger aan doen met alles wat er gaande is op het moment.
Het word me op het moment allemaal even te veel.
School loopt niet zoals ik had gewild, omdat ik weet dat er meer uit te halen valt en het me gewoon niet lukt, wat veel frustratie opwekt.
Werk, wat ik niet meer leuk vind om te doen en er tegenop kijk om er heen te gaan, maar ook niks anders weet te vinden waar mijn interesses liggen.
Mijn relatie, dat over het algemeen goed loopt (godzijdank), maar soms door nutteloze discussies zo zwaar kan vallen.
Daarbij komen er ook nog weer gebeurtenissen, die het leven het leven maken, zoals de dood, die zijn entree steeds vaker maakt de afgelopen weken.
Corona.. oh Corona die het elk mens zo moeilijk maakt.
Ik wist niet dat ik bepaalde dingen zo hard nodig had, om mijn hart te luchten of om simpelweg even afleiding te zoeken, tot het ons allemaal werd afgepakt.
Ik zit op het moment op de helft van mijn tweede HBO jaar en ik heb nog geen graantje mee kunnen pikken van het studentenleven. De periode waarvan volwassenen zeggen "dat het een periode is om nooit te vergeten en die je niet wilt missen".
Als er een periode is, die ik wil gaan missen na mijn studie, is het deze periode.
Ik heb geen flauw idee hoe ik mijzelf weer kan opladen.
Ik kan geen pauze nemen of rustiger aan doen met alles wat er gaande is op het moment.
12 jan 2022
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 01 dec 2020 Nog geen diagnose? ( 1 )
- O 30 nov 2020 Diagnose ( 1 )
- O 25 nov 2020 Quarantaine ( 2 )
- O 17 okt 2020 De frustraties eruit schrijven ( 2 )
- O 29 sep 2020 Toch weer hulp gezocht ( 2 )
- O 25 aug 2020 Ik kan dit niet meer zo ( 2 )
- O 08 aug 2020 Er is veel gebeurd ( 1 )
- O 24 apr 2020 Woede vanuit het niks. ( 4 )
- O 26 mrt 2020 Onzekere tijden ( 1 )
- O 02 mrt 2020 Geen motivatie ( 4 )
- O 13 feb 2020 Helemaal klaar mee
- O 07 jan 2020 Geen leven zonder foto's ( 3 )
- O 26 nov 2019 Rude much ( 7 )
- O 16 sep 2019 Happy birthday in heaven ( 2 )
- O 22 aug 2019 Arrived at Curadise (2.0) ( 1 )