Met het schaamrood op de kaken
Mijn vader heeft ooit gezegd: Als je voelt dat je rood wordt bedenk dan dat andere mensen dat helemaal niet zo snel zien, zoals jij dat wel voelt!
Met andere woorden, als jij je druk gaat lopen maken over het feit dat je rood wordt, dan wordt je nog roder, en valt het pas echt op. Je voelt het meer branden dan dat andere mensen zien.
Nu is het sinds pakweg een maand zo dat ik bij elke inieminie amper te classificeren als emotioneel gesprek, traanogen krijg en een rood hoofd.
Wil je weten hoe vervelend dat is.
Denk eraan dat jij in huilen uitbarst als kind en dan tot schaamte moet bekennen in de klas dat je huilt om niks.
Zo voel ik mij.
Ik kan er niks aan doen! Net alsof ik een opvlieger krijg ofzo, echt met ALLES. Elk stom ding wat niet meer onder casual gesprek valt trek ik me kennelijk aan. Met alles krijg ik traanogen van hier tot ginder. En tot overmaat van ramp merkte mijn vader dat net aan tafel op.
SCHIT, daar gaat mijn theorie die ik mezelf stug volhoudt: Niemand ziet het, niemand ziet het, niemand ziet het.
Al die keren dat ik in een stom gesprek dus een rood hoofd had en traanogen zagen mensen het?
SCHIJT, schijterdeschijt
dit haat ik.
Mijn emoties die ik toon zijn nog 20 keer heftiger dan wat ik voel op zo'n moment. Ik voel helemaal geen aandrang tot zieligzijn en huilen. 0, nada, nope.
Hypoglycemie mag hier dan wel de verklaring voor zijn. Ondertussen krijg ik er zo genoeg van. Hevige huilbuilen minimaal eens per week zal dan wel de volgende stap worden.
Ik heb alles in het rijtje behalve de "angst, nervositeit, fobieen, hevige huilbuien minimaal eens per week, ernstige depressiviteit."
Wat een lolletje, gaat dit me ook nog te wachten staan?
Ik baal.
Met andere woorden, als jij je druk gaat lopen maken over het feit dat je rood wordt, dan wordt je nog roder, en valt het pas echt op. Je voelt het meer branden dan dat andere mensen zien.
Nu is het sinds pakweg een maand zo dat ik bij elke inieminie amper te classificeren als emotioneel gesprek, traanogen krijg en een rood hoofd.
Wil je weten hoe vervelend dat is.
Denk eraan dat jij in huilen uitbarst als kind en dan tot schaamte moet bekennen in de klas dat je huilt om niks.
Zo voel ik mij.
Ik kan er niks aan doen! Net alsof ik een opvlieger krijg ofzo, echt met ALLES. Elk stom ding wat niet meer onder casual gesprek valt trek ik me kennelijk aan. Met alles krijg ik traanogen van hier tot ginder. En tot overmaat van ramp merkte mijn vader dat net aan tafel op.
SCHIT, daar gaat mijn theorie die ik mezelf stug volhoudt: Niemand ziet het, niemand ziet het, niemand ziet het.
Al die keren dat ik in een stom gesprek dus een rood hoofd had en traanogen zagen mensen het?
SCHIJT, schijterdeschijt
dit haat ik.
Mijn emoties die ik toon zijn nog 20 keer heftiger dan wat ik voel op zo'n moment. Ik voel helemaal geen aandrang tot zieligzijn en huilen. 0, nada, nope.
Hypoglycemie mag hier dan wel de verklaring voor zijn. Ondertussen krijg ik er zo genoeg van. Hevige huilbuilen minimaal eens per week zal dan wel de volgende stap worden.
Ik heb alles in het rijtje behalve de "angst, nervositeit, fobieen, hevige huilbuien minimaal eens per week, ernstige depressiviteit."
Wat een lolletje, gaat dit me ook nog te wachten staan?
Ik baal.
24 mrt 2008
- meld ongepast verhaal
-
France
maandag 24 maart 2008 20:35
bleh. dat is poep. maar aan de andere kant kan huilen ook fijn zijn.
En als ik morgen per ongeluk iets zeg waar jij dus niet blij van wordt moet je me gewoon slaan ok
Woesh, zin in morgennn!
! -
Pepita (opgeheven op 16-1-2011)
maandag 24 maart 2008 20:41
Een vriendin van mij heeft dat ook!
-
Gewoon ik
maandag 24 maart 2008 21:10
Wat irritant! Zou het serieus met die hypoglycemie te maken kunnen hebben? *onthoudt dit in d'r medisch geinteresseerde brein en gaat dit nazoeken* Naja, wie weet gaat 't wel weer gewoon over. Het kan ook hormonaal zijn. Ik jankte vroegah bijna nooit en tegenwoordig overal om.
Leuk dat je morgen France gaat meeten. Ik ben jaloers op alle meeters. Want zelf durf ik het niet goed. Have fun! -
Lonk
dinsdag 25 maart 2008 10:00
hehe zelf ben ik er ook niet zo'n held in maar France pushte^^ En nu zien we wel gewoon
Tja, ik denk dat het de hypoglycemie is aangezien ze daarbij ook zeggen dat hevige emotionele buien en ernstige stemmingswisselingen erbij horen. Maar volgende week uitgebreid ziekenhuis onderzoek dus dan gaan we het zien.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 04 okt 2010 You mean nothing to me anymore ( 1 )
- O 22 sep 2010 The head and the heart
- O 06 aug 2010 Porcelain fists
- O 29 mei 2010 Zo heel jij mij ( 1 )
- O 26 mrt 2010 Parasieten ( 2 )
- O 25 mrt 2010 Mama
- O 20 feb 2010 Off. ( 2 )
- O 14 feb 2010 "Als je van me houdt, verander je voor mij" ( 2 )
- O 07 feb 2010 De brand, de dood ( 1 )
- O 23 jan 2010 Stelletjes en klefheid. ( 4 )
- O 20 dec 2009 studenticulinair ( 5 )
- O 10 dec 2009 Bekentenis ( 2 )
- O 14 nov 2009 Strijd tegen vaccinatie ( 13 )
- O 12 nov 2009 Studie ( 1 )
- O 05 nov 2009 Wakker worden ( 4 )