Met mij gaat het eigenlijk goed..

Eigenlijk heb ik het maar getroffen..

Heb nu eindelijk een superleuk huis, een leuke baan met leukere collega's, een vriend die altijd voor me klaarstaat en een zoontje die me iedere dag weer blij maakt.
Zie mn vriendinnen regelmatig, heb werkborrels en borrel zo nu en dan met oude collega's.
Heb een moeder en een stiefvader die altijd voor me klaarstaan en schoonouders die ons ook ten alle tijden steunen.

En natuurlijk ik ben ook niet zo'n kotsmisselijk wijf die alleen maar gelukkig is en nog nooit een donderwolk heeft gezien. 4 maand geleden zat ik in een dip die bijna leidde tot een depressie omdat ik woonde op een plek waar ik niet wilde zijn, een baan had waar ik me niet op mn plek voelde, mn vriendinnen bijna nooit zag en noem maar op..

Maar nu.. Op dit moment besef ik dat ik het best heb getroffen met mijn huidige situatie en de mensen om mij heen. Dit mag ook weleens erkent worden ipv dat oersaaie gezeik iedere x.