Middernachtliteratuur
Ik heb de neiging onderdrukt om dit verhaal te beginnen met: 'Ik ben een beetje moe' want ik ben, zoals altijd, een beetje moe. Maar dat wordt oud. Het zeuren over hoe moe ik ben en dat het buiten donker is en ik dan ga gapen en van het gapen krijg ik traanoogjes en trouwens, ik lig al in mijn bed, dát.
Ik had deze week een verhaaltje getypt rond twee uur 's nachts, want ik kon niet slapen, dus laat ik het maar even delen:
Sommige mensen kunnen heel melodisch schrijven. Ik heb ook altijd wel een tempo in mijn hoofd. Een bepaalde tendens. Een zin begint hier en gaat dan door en op gegeven moment moet je ademhalen. Om vervolgens weer door te gaan. Een kort stukje. Tot het weer verder vloeit en door, door, door gaat en ik vraag me af in hoeverre iemand anders dit begrijpt. Maar dat maakt niet uit. Dit is middernachtliteratuur. De meeste mensen slapen. Ik niet, ik denk na over hoe ik eigenlijk niets doe in mijn leven. Straks vraagt iemand weer wat ik heb meegemaakt het afgelopen half jaar. En ik kan daar niet echt iets bijzonders op reageren. Alles gaat zo zijn gangetje, dat is het wel.
Iedereen lijkt mij voorbij te gaan. Die persoon doet dit en die persoon doet dat en ik zit hier, chili con carne uit de vriezer op te warmen, om voor de tv op te eten. Tussendoor praat ik tegen mijn kat over hoe ik geen zin heb om te presenteren morgen.
Alles maakt me zo moe. Niet op een depressieve-stemming-manier, maar op een ik-ben-snel-overprikkeld-manier. Ik wil wel weer eens een keer naar een huisje in de natuur. Zonder wifi, maar met een goede wandelroute dichtbij. Het liefst met schapen. Pluizige schapen. Dat ik weer een grap kan maken over dat die ene zwarte vast het zwarte schaap van de familie is, oh, daar loopt er nog een. Veel zwarte schapen zeg. Allemaal in die ene familie.
Ik zou ook wel een bundeltje wol op poten willen zijn.
Dat wilde ik blijkbaar graag kwijt, midden in de nacht.
Ik vind eigenlijk dat ze universiteitsstudenten herfstvakantie moeten geven. Nu doen ze wel stoer met hun 'Wellbeing Week' in Utrecht, omdat studenten stress hebben, duh, maar misschien is vakantie gewoon een goed idee? Oh, en het leenstelsel afschaffen. Als je stress wil verminderen.
Daar zou ik ook mijn scriptie over kunnen doen. Het effect van de invoering van het leenstelsel op de ervaren prestatiedruk/stress van studenten.
Maar ik vind dit zelf dé periode van het jaar waarin ik het minst gemotiveerd ben.
Een vriendin vroeg wat ik eigenlijk in mijn ex zag en ik wist daar niet zo goed antwoord op te geven. Ik vond hem lief. Ja. Niet heel knap, of zo. Gewoon lief en zorgzaam. En we hadden ongeveer dezelfde smaak in series.
Ik heb blijkbaar lage standaarden. Weet ik veel. Dit is meer een gevoelskwestie dan een rationele beslissing geweest.
En ik heb lage standaarden.
Ja.
Punt.
Ik had vanochtend yoga gedaan en mijn kat ging eerst mijn voeten likken, toen heel hard schreeuwen en vervolgens liep ze op mijn laptop en zette ze mijn Youtube yogales uit, dus het was niet zo rustgevend als ik had gehoopt.
Ik moest lipstick weggooien, omdat ik ze blijkbaar al zeven jaar had en je hoort niet zeven jaar dezelfde lipsticks te gebruiken, ze kregen ook bobbeltjes aan de zijkant, alsof de kleurstof van de was aan het scheiden was, of iets dergelijks. Toen voelde ik me oud. Dat ik al zó lang deze lippenstift heb. Nu moet ik nieuwe kopen. Nou ja, moet niet. Maar dat ga ik wel doen. Denk ik. Als het ergens één plus één gratis is. Zo werk ik.
En nu noem ik dit 'middernachtliteratuur', ondanks dat dit voor het grootste gedeelte om negen uur 's avonds is geschreven, maar het voelt alsof het midden in de fucking nacht is.
Ik schrijf nog wel een slechte haiku.
Donkere avond
Ik slik vitamine D
Verloren charme
Ja, die is slecht.
Ik had deze week een verhaaltje getypt rond twee uur 's nachts, want ik kon niet slapen, dus laat ik het maar even delen:
Sommige mensen kunnen heel melodisch schrijven. Ik heb ook altijd wel een tempo in mijn hoofd. Een bepaalde tendens. Een zin begint hier en gaat dan door en op gegeven moment moet je ademhalen. Om vervolgens weer door te gaan. Een kort stukje. Tot het weer verder vloeit en door, door, door gaat en ik vraag me af in hoeverre iemand anders dit begrijpt. Maar dat maakt niet uit. Dit is middernachtliteratuur. De meeste mensen slapen. Ik niet, ik denk na over hoe ik eigenlijk niets doe in mijn leven. Straks vraagt iemand weer wat ik heb meegemaakt het afgelopen half jaar. En ik kan daar niet echt iets bijzonders op reageren. Alles gaat zo zijn gangetje, dat is het wel.
Iedereen lijkt mij voorbij te gaan. Die persoon doet dit en die persoon doet dat en ik zit hier, chili con carne uit de vriezer op te warmen, om voor de tv op te eten. Tussendoor praat ik tegen mijn kat over hoe ik geen zin heb om te presenteren morgen.
Alles maakt me zo moe. Niet op een depressieve-stemming-manier, maar op een ik-ben-snel-overprikkeld-manier. Ik wil wel weer eens een keer naar een huisje in de natuur. Zonder wifi, maar met een goede wandelroute dichtbij. Het liefst met schapen. Pluizige schapen. Dat ik weer een grap kan maken over dat die ene zwarte vast het zwarte schaap van de familie is, oh, daar loopt er nog een. Veel zwarte schapen zeg. Allemaal in die ene familie.
Ik zou ook wel een bundeltje wol op poten willen zijn.
Dat wilde ik blijkbaar graag kwijt, midden in de nacht.
Ik vind eigenlijk dat ze universiteitsstudenten herfstvakantie moeten geven. Nu doen ze wel stoer met hun 'Wellbeing Week' in Utrecht, omdat studenten stress hebben, duh, maar misschien is vakantie gewoon een goed idee? Oh, en het leenstelsel afschaffen. Als je stress wil verminderen.
Daar zou ik ook mijn scriptie over kunnen doen. Het effect van de invoering van het leenstelsel op de ervaren prestatiedruk/stress van studenten.
Maar ik vind dit zelf dé periode van het jaar waarin ik het minst gemotiveerd ben.
Een vriendin vroeg wat ik eigenlijk in mijn ex zag en ik wist daar niet zo goed antwoord op te geven. Ik vond hem lief. Ja. Niet heel knap, of zo. Gewoon lief en zorgzaam. En we hadden ongeveer dezelfde smaak in series.
Ik heb blijkbaar lage standaarden. Weet ik veel. Dit is meer een gevoelskwestie dan een rationele beslissing geweest.
En ik heb lage standaarden.
Ja.
Punt.
Ik had vanochtend yoga gedaan en mijn kat ging eerst mijn voeten likken, toen heel hard schreeuwen en vervolgens liep ze op mijn laptop en zette ze mijn Youtube yogales uit, dus het was niet zo rustgevend als ik had gehoopt.
Ik moest lipstick weggooien, omdat ik ze blijkbaar al zeven jaar had en je hoort niet zeven jaar dezelfde lipsticks te gebruiken, ze kregen ook bobbeltjes aan de zijkant, alsof de kleurstof van de was aan het scheiden was, of iets dergelijks. Toen voelde ik me oud. Dat ik al zó lang deze lippenstift heb. Nu moet ik nieuwe kopen. Nou ja, moet niet. Maar dat ga ik wel doen. Denk ik. Als het ergens één plus één gratis is. Zo werk ik.
En nu noem ik dit 'middernachtliteratuur', ondanks dat dit voor het grootste gedeelte om negen uur 's avonds is geschreven, maar het voelt alsof het midden in de fucking nacht is.
Ik schrijf nog wel een slechte haiku.
Donkere avond
Ik slik vitamine D
Verloren charme
Ja, die is slecht.
02 nov 2019
- meld ongepast verhaal
-
knowthyself
zaterdag 02 november 2019 22:13
Wat heb jij meegemaakt in het afgelopen jaar?
Allemaal leuke outfits of the day gehad. Lekker gebakken. Topgastvrouw gespeeld tijdens een high tea. Meerdere tentamens gemaakt.
Je ouders aan het overleven. Zo nu en dan volwassene spelen. Die serie en die serie gekeken. De awesomeness van Lizzo verspreid (luister ik regelmatig naar dankzij jou). Je eerste liefdestrauma's verwerken. Accepteren dat je ex meerdere grenzen heeft geschonden enzo. Groeien.
Ehhh. The list goes on.
Maar dan kun je niet mopperig in bed liggen vertellen dat je een ontzettend saai leven hebt.
Sorryyy 
-
Cadius.
zondag 03 november 2019 09:21
En ik word altijd blij van jouw verhalen. Ondanks dat ze niet altijd per se blij zijn van strekking, maar ik herken me er in en je schrijft fijn. Je lijkt me gewoon een heel prettig mens. En ja, dat haal ik allemaal uit de manier waarop je schrijft. Blijf alsjeblieft wie je bent want je bent goed genoeg en zelfs beter dan dat. En als dat 'saai' wordt gevonden door anderen, dan zijn zij het niet waard om met jou dingen te ondernemen. Hoe eenzaam dat soms ook kan voelen. Dan heb je helaas gewoon nog niet de juiste mensen ontmoet.
-
Ikbenweg
zondag 03 november 2019 11:14
“... maar op een ik-ben-snel-overprikkeld-manier.”
Ben je misschien hooggevoelig (HSP)? -
knowthyself
zondag 03 november 2019 15:06
@Weetnogniet
Daar heeft ze naar gekeken, maar kennelijk zijn de meeste artikelen die daarover gaan geschreven op een niet-leesbare manier.
Iets met vergelijkingen van mensen met bloemetjes.
https://www.debeelddenker.nl/blog/item/15-hoog-gevoeligheid-paardenbloemen-en-orchideeen
:'
Ik heb er ook eens naar gekeken, maar kan het artikel niet meer vinden waar dat op een meer wetenschappelijke manier werd uitgelegd... -
knowthyself
zondag 03 november 2019 15:08
IAngel, sorry dat ik namens je sprak.
@Cadius. Ik sluit me bij jou aan. -
Lezer
zondag 03 november 2019 16:04
Je mag gerust typen dat je moe bent, daar is niets mis mee. Ook al komt het steeds terug. Het is hoe je je voelt, net zoals wat het gapen met je doet.
Je hebt het verhaal laat getypt, omdat je het van je af wilde schrijven. En dat is juist goed en knap dat je het kan.
Iets wat ik ook wel herken met het gangetje te zeggen. En verhalen om je heen te horen krijgen en dan denk ik zelf. WAt maak ik mee. Hoe heeft de chili con carne gesmaakt? Vast wel weer lekker. Maar als je diep van binnen bij je kijken zal. Zie je dat je ook leuke dingen hebt meegemaakt en gedaan. Want zo heb je het wel gedeeld naar mij via hier.
Lekkere wandeling, ja dat kan zeer fijn en aangenaam zijn. Ik loop ook wel eens een heel stuk.
Haha, en voeten likken was de yoga oefening voor je kat. Daarna was ze klaar, dus moest jij ook klaar zijn.
En wat @Cadius. hierboven schrijft is ook zo. -
Ikbenweg
zondag 03 november 2019 16:40
@Knowthyself: interessant begrip dat 'beelddenken'. Ik ken het van het voorbeeld de roze olifant ... denk niet aan een roze olifant. 3 x raden welk plaatje je in gedachte ziet. Tenzij je het voorbeeld al kent en bewust aan een groene beer denkt.
@iAngel: het is ook niet eenvoudig om eenduidig antwoord te geven op deze vraag. Ik dacht er aan vanwege het woord 'overprikkeld'.
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 25 jun 2019 Gezever ( 3 )
- O 20 jun 2019 Deprimerend ( 3 )
- O 14 jun 2019 Proactief.
- O 08 jun 2019 Open. ( 1 )
- O 05 jun 2019 Hulp. 18+ ( 2 )
- O 29 mei 2019 Stickers. ( 2 )
- O 22 mei 2019 Stoven ( 1 )
- O 17 mei 2019 Een beetje ( 7 )
- O 09 mei 2019 Curry ( 7 )
- O 26 apr 2019 Iets. ( 6 )
- O 21 apr 2019 Frustrerend ( 4 )
- O 15 apr 2019 Blokken. ( 3 )
- O 10 apr 2019 Zelfbeeld. ( 2 )
- O 09 apr 2019 Niksen. ( 2 )
- O 04 apr 2019 Volwassenheid. ( 1 )