Mijn anorexia verhaal
(NOTE: Ik heb geen ernstige anorexia gehad ofzo ik zat zegmaar tegen het randje van anorexia, ga asjeblieft niet denken dat ik om aandacht vraag)
Ik heb dit nog nooit aan iemand verteld en aangezien het aan me blijft knagen lijkt dit me het beste idee. Share my little story with the world.
Sinds ongeveer de tweede klas let ik behoorlijk op wat ik eet, ik wou graag de lichtste que gewicht zijn en als we het over het dunste meisje hadden wou ik dit zijn. Dit ging door tot de 4e klas. Ik ben toen in een maand 10 kilo afgevallen, niet geheel expres maar ik vond het toaal niet erg. Mijn gewicht was toen 54 en mijn leeftijd was 15). Sindsdien heb ik dat gewicht ook gehouden. Mensen vroegen vaak of ik anorexia had, zelfs mijn ouders en beste vriendinnen verdachten me er vaak van. Natuurlijk bleef ik ontkennen, ik had ook niet door wat ik deed. Ik wees elk snoepje en lekker dingetje af. Mijn moeder nam me ooit mee naar de dokter puur om te onderzoeken of ik te licht was en of ze uit me konden krijgen wat mijn bedoelingen waren que BMI,gewicht, ect. Ik had nog een goed BMI maar lager mocht het voor mijn leeftijden lengte niet worden.
Ooit bood iemand mij een mini lolly aan, ik weigerde met het idee in mijn hoofd dat het alleen maar kalorien waren en ik best zonder kon. Ze bleven aandringen en ik vroeg om de zak van de lolly's. Ze hadden me door voordat ik wist wat ik aan het doen was. Ik wou weten hoeveel kalorien er in één mini lolly zaten. Nu een jaar later krijg ik door dat dit niet helemaal normaal was.Ik eet nu graag lekkers en ik ga naar de sportschool. Ik blijf het gevoel houden dat ik de dunste van de klas wil zijn maar ja, ik denk niet dat ik de enige ben? Het liefst blijf ik nu nog onder de 55 kilo.
Ik ben blij hoe ik er nu uitzie en mijn zelfvertrouwen is nog nooit zo groot geweest (dat wil nog niet veel zeggen maar toch)
BlondeX, vrouw, 28 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende