Mijn boek

Zoals ik jullie al eerder had verteld, ik schrijf een boek en het gaat super goed! Heb al 2 hoofstukke.
Het boek speelt begint dus met de zin :
‘Mijn naam is Charlotte Verstraeten, ik was 14 toen ik stierf , nou ja eigenlijk 17’.
het gaat over een meisje, die erg populair is op school, maar ze trekt zich daar niks van aan, want ze heeft een beste vriendin ( Sara ) en die is dus helemaal niet populair maar wel heel lief enz. en ze is verliefd op Jeremy Cooper. Maar dan wordt ze heel ziek en ze durft het aan niemand te vertellen en ze vertelt het na een maand aan Sara en die zegt tegn haar dat ze het aan haar moeder moet vertellen en dat doet ze en haar moeder regelt een afspraak met de dokter. Een paar dagen later gaat ze naar de bib en daar valt ze flauw en dus ze bellen een ambulance en ze gaat naar het ziekenhuis en het blijkt dus dat ze iets heeft.. ( ik zeg jullie niet wat! ^^ ) en voor haar verjaardag krijgt ze van Sara een dagboek. En dan begint het eigenlijk... het einde is echt zielig & mooi. Ik laat jullie alvast een stukje lezen, dit is dus een droom dat ze krijgt.
PS: Het idee heb ik al , maar het boek is nog helemaal niet af!

Ik kwam binnen,iedereen keek me aan alsof ze door mij keken, ik begreep het niet. Ik keek naar beneden , ik had enkel mijn ondergoed aan. Ik schaamde me, ik keek naar een klein meisje dat kaal was, ze keek me boos en tegelijkertijd verdrietig aan. Ik glimlachte naar haar, ze draaide haar rug naar me toe. Toen kwam de verpleegster , ‘ Mevrouw Verstraeten, de dokter wil u zien.’ Ik volgde haar , in de gang keek iedereen me weer aan, het leek of dat ze allemaal stil stonden, ik deed alsof ik er niks van merkte en volgde nog steeds de verpleegster. ‘hier is ze’ zei de verpleegster tegen de dokter. De dokter was oud, hij had grijs haar en een bierbuik, hij had een erg strenge blik en hij droeg een grappige Harry Potter bril, ik moest er van lachen. ‘ Waarom lacht u Mevrouw Verstraeten’? Mijn blik werd weer ernstig. ‘Mijn naam is Charlotte’ zei ik. Hij leek het niet te horen, goed Mevrouw Verstraeten, zet u zich maar neer, ik heb slecht nieuws voor u. Ik ga dood éh? Vroeg ik. Hij lachte, ik snapte niet wat er zo grappig aan de vraag was. ‘Iedereen gaat dood, jij, ik , de buurman, verpleegster Nancy’. Jij hebt nog een jaar te leven. Wat? Ik zag de wereld zwart worden, ik zag opeens mijn moeder , ze fluisterde: ‘ ik zal er altijd zijn ook al zie je me niet’. Dan zag ik opeens heel vaag mijn vader: ‘ik zal altijd van je houden liefje’. En dan Sara : ‘ ik zal je nooit vergeten!’ En Jeremy die eindelijk zei: ‘Ik hou ook van jou, Lotje’.

ik reken erop dat jullie dit niet kopieren.
12 dec 2009 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van Mrs Cullen
Mrs Cullen, vrouw, 29 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende