Mijn bootje

Ik stel me soms voor dat ik op een bootje zit. Midden op zee en helemaal alleen.
Dat lijkt saai, maar dat is het niet. Verre van dat.
Ook al zijn er dagen dat het water zo glad is als een spiegel. Ik dobber wat. Het enige wat ik hoor is het zacht zuchten van de golven. Ik kan even relaxen, maar echt slapen is er niet bij.
Want de zee is zo verraderlijk.

Onder dat lieflijke gekabbel schuilt soms een gevaarlijke onderstroom.
Die pas zichtbaar wordt als het je meesleurt. Je vecht tegen een natuurkracht. Waar je bijna altijd kansloos tegen bent.
Gelukkig is het alweer een tijdje geleden dat ik in zoiets vast kwam te zitten.
Af en toe speelt de pijn in mijn armen van dat gevecht nog op.
Het is maar goed dat er iemand is die die pijntjes weg kan strelen. Anders wist ik niet hoe ik nog verder kon varen. Alsmaar door en kilometers ver.

Stormen doet het soms ook. Dat hoeft niet altijd erg te zijn. Het maakt dat ik voel dat ik leef.
De streling door je haar. Het zout dat je lippen kust. Een kloppend hart door golven van passie.
Ik hou ervan. Intens en veel. Wie doet dat niet?
Jammer dat zoveel moois te vaak onderbroken wordt door een plens koud water in je nek.
Een woeste zee die je zorgen baart en die maakt dat je rust verstoord raakt.
Maar ach. Dat is gewoon het leven zoals het op zee wordt geleefd.
19 nov 2014 - meld ongepast verhaal
Weet je zeker dat je dit verhaal wilt rapporteren? Ja | Nee
Profielfoto van kruidje
kruidje, vrouw, 56 jaar
   
Log in om een reactie te plaatsen.   vorige volgende