Mijn eerste dag

Zo dus.. ik kwam toevallig achter deze site maar ik ben er nu al blij mee. Gewoon het idee dat niemand dit kan lezen die me bv kent, en dan heb ik het eigenlijk echt over mn ouders. Ze lezen altijd alles vinden altijd alles.. en het gevoel dat ze het kunnen vinden en lezen, geeft me gewoon een rot gevoel. Ik mag niks vergeten mee te nemen want straks lezen ze het. Weetje wel wat dat voor gevoel geeft als ik dan op school ben en ik weet dat ik een stuk papier waar ik even mn gedachten op heb uitgestort.. Dingen die mijn ouders gewoon niet mogen weten omdat ze me al zoveel hebben aan gedaan, en alles wat ik schrijf alles wat ik denk is toch verkeerd. Ik denk te veel na, ben te veel me analyseren en fylosoveren bezig,... dat ze boos worden en me soms zo belachelijk maken.. me huisarrest geven en mn ma weer gilt dat ik weer met de verkeerdemensen om ga owh wat kots ik soms van mn ouders. Ontzettend, maar wat moet ik dan. Ik zal er toch er mee moeten leren leven.. net zoals ik dat al zo lang doe. Daarom ben ik zo blij, dat ik nu deze site heb gevonden waar ik alles kwijt kan zonder dat het ook maar kan gelezen worden door mensen die ik niet wil die het lezen. Een lekker gevoel aan het einde van een heerlijke week. Maar daarover de volgende keer meer.. Veel liefs Joyce