Mijn eerste grote fout.

Het is nu al ongeveer 2 jaar geleden dat ik voor het laatst heb geschreven of eigenlijk getypt. Ik ben nu inmiddels 17 jaar (volgende maand alweer 18; tijd gaat snel!!), zit in mijn examenjaar en ben weer single.

Ik weet nu inmiddels dat ik niet zo goed ben in het hebben van een relatie en het vinden van de juiste partner. Hoe ben ik daar achter gekomen???? Nou onder andere door mijn 1ste vriendje en dus mijn eerste grote fout.
Mijn eerste vriendje was iemand die vond dat zijn wil wet was en hield totaal geen rekening met mijn gevoelens. Hij was agressief, ik wist dat hij bekend was bij de politie en dat hij wel eens dingen stal en drugs dealde. Ook kwam ik erachter dat die van school was getrapt omdat hij zogenaamd 'een gevaar voor leerlingen en leraren' vormde. Je zou denken dat als je dat allemaal weet dat de alarmbellen wel gaan rinkelen, maar bij mij was dat dus niet het geval. Ik dacht dat hij oprecht was en hij dus echt wilde veranderen. Ik ben best een goedgelovig type en vertrouw dus wel vaker de verkeerde mensen. Ik denk altijd 'er is toch een reden waarom iemand is geworden zoals die nu is???' en ik weet als geen ander dat je verleden je maakt tot de persoon die je nu bent. Dus ik wilde hem toch een kans geven en in het begin was die wel heel lief etc. Maar door hem kwam ik wel in de problemen.
Ik ben bijv. een x met hem uitgegaan, ik ging dus samen met hem (ik noem hem maar ff WE) en een vriendin van mij L en haar vriend C uit. Het was eerst heel gezellig, heb met hem gedanst en er hing een gezellige sfeer. Maar even later kreeg hij ruzie met 8 man! Vraag me niet hoe die het voor elkaar heeft gekregen, maarja ineens schuift de hele groep mensen opzij en zie ik WE iemand knock-out slaan, WE zit op kickboksen, dus ik wist dat die goed kon vechten, maar dit had ik natuurlijk niet verwacht. Die vrienden van die jongen die knock-out was gegaan, die doken op WE af en zo ontstond er dus een heel groot gevecht. Ik was natuurlijk op de verkeerde plaats en op het verkeerde moment op die plek, en dus heb ik zelf ook een stomp opgevangen. Maar ik probeerde dus WE te kalmeren en hem weg te halen bij die andere 7 jongens. Maar hij luisterde niet naar me en heeft me gwn aan de kant geduwd. Toen kwamen uiteindelijk vrienden van WE hem helpen, en toen was het een nog grotere chaos. Uiteindelijk zijn WE en z'n vrienden eruit gezet en kon ik thuis uitleggen waarom er allemaal bloed in m'n blousje zat. Mijn moeder was daarna niet meer zo blij met WE en was bezorgd over mij. Ik ben daarna nog wel een tijdje met hem geweest, maar nadat hij ook telkens aandrong om dingen te doen waar ik nog niet aan toe was, en telkens boos op me werd als ik niet deed wat hij wilde. Hij heeft mn zelfvertrouwen ook flink geschaad, door telkens maar te zeggen dat ik niet mooi genoeg was voor hem en dat ik nooit iemand zou vinden die beter was dan hij. Daarbij kwam ik er ook nog achter dat hij ondertussen met een ander meisje ging, waar ik hem nog mee heb geconfronteerd maar dat ontkende hij. Uiteindelijk heb ik de relatie beeïndigd omdat ik me echt niet meer veilig voelde bij hem en ik ongelukkig was.

Nu zijn we natuurlijk weer een paar jaar verder en is er nog veel meer gebeurd, maar dat verhaal komt later wel weer.