Nachtmerries

Ik heb net al een stukje geschreven, maar dat is iets wat al achter me ligt. Ik zit nu namelijk nog steeds met iets wat nog niet zolang geleden gebeurd is.

Ik heb een x een jongen (ik noem hem maar R) leren kennen tijdens het uitgaan, dat was ong een jaar geleden, nu ben ik R ong 1,5 maand geleden weer een x tegen gekomen tijdens het uitgaan en hebben we even een praatje gemaakt. Het was toen net uit met mijn ex en ik zat er nog steeds heel erg mee, maar vond het grappig dat ik R na zo'n lange tijd weer eens had gesproken. Ik had nog steeds zijn nummer in mijn mobiel staan en hij had kennelijk die van mij ook nog, want na die avond raakten we weer aan de praat op whats'app. Ik vond hem niet leuk maar stond voor het idee open om een x met hem af te spreken. Dat hebben we toen ook ong 1,5 maand geleden bij hem thuis gedaan en dat was gezellig, er is verder niets gebeurd. Ik kreeg wel iets meer interesse in hem maar was nog steeds niet verliefd of iets in die richting en zat ook niet te wachten op een nieuwe relatie zo snel. Ik wist dat hij mij wel leuk vond en dus hield ik na die x wat afstand van hem om verdere verwachtingen te voorkomen. Toch kwam ik hem ong 1 maand geleden weer tegen tijdens het uitgaan, ik heb even een praatje met hem gemaakt en ben toen weer terug naar mn vrienden gegaan. Ik ben die avond heel erg dronken geworden, en mn vrienden hebben me op een taxi naar huis toe gezet toen zij ook naar huis wilde. Toen ik thuis was voelde ik me zo alleen en miste mn ex heel erg en heb toen gehuild. Net toen ik wilde gaan slapen, werd ik gebeld door R, ik nam op. R vroeg of ik naar de AH wilde komen om samen met zn vrienden wat eten te gaan halen bij de mac en daarna zouden ze me weer naar huis brengen. Ik (nog steeds ernstig dronken) ben daarheen gelopen (of eigenlijk gewaggeld want snel ging het vast niet aangezien R me nog 2x heeft gebeld of ik er al bijna was), toen ik er na een tijdje was, ben ik met hun in de auto richting de mac gereden. Zij hebben toen de auto stilgezet op de parkeerplaats en daar wat eten gehaald en toen ben ik in de auto in slaap gevallen. Uiteindelijk werd ik wakker gemaakt door R en zn vrienden. Ik moest van hun uitstappen en toen ik en R uitgestapt waren reed de auto met die vrienden van R weg. Toen besefte ik pas dat ik niet thuis was gebracht maar bij het huis van R was afgezet. Ik zei dat ik naar huis wilde en hij zei dat dat niet kon en dat ik met hem mee moest komen. Ik werd naar een kamer gestuurd en hij zei dat ik in het bed moest gaan liggen en moest proberen om even te slapen. Ik vertrouwde hem natuurlijk en ging gewoon met mn kleren aan in dat bed liggen en ben even in slaap gevallen. Even later werd ik wakker gemaakt door hem en trok hij mn broek uit. Ik zei dat die moest stoppen, maar dat deed die niet. Hij zei dat die het met me wilde doen en zeurde de hele tijd dat ik niet zo moeilijk moest doen. Aangezien ik nog steeds erg dronken was en hij groter en sterker dan mij was, had ik geen kracht om hem van me af te duwen en kon ik alleen maar zachtjes huilen. Ik heb hem maar laten begaan, het duurde niet veel langer tot hij stopte. Ik heb snel mn broek aangedaan en heb me van hem afgedraaid en heb heel erg gehuild. Ik durfde niets te doen en te zeggen, ik wist nog steeds niet goed waar ik was en uiteindelijk durfde ik pas te zeuren of hij me naar huis wou brengen. Hij zei: 'ik heb gedronken, kan nu niet rijden. Je wacht maar tot ik geslapen heb, dan zet ik je af op het station'. Toen zei ik: 'ik blijf hier nog geen minuut langer en ik regel het zelf wel dan'. Ik heb de ex van mn moeder gebeld omdat hij een soort vader voor mij is en ik wist dat hij de enige zou zijn die meteen zou komen en niet te veel vragen zou stellen. Hij zei dat ik naar het station moest komen omdat ik namelijk zelf dus niet wist waar ik was, en dat hij me daar dan maar moest ophalen. Hij was bezorgd en kwam meteen die kant op. R heeft me toen met tegenzin bij het station afgezet met de auto en is daarna snel weggereden. Toen zat ik daar alleen, huilend op een bankje bij het station. Toen kwam er een jongen aan die op het bankje naast mij ging zitten, hij zag dat ik stilletjes huilde omdat ik telkens mn tranen weg moest vegen. Hij vroeg of het wel goed ging, hij was ong even oud als ik en hij zag er heel lief uit. Hij vroeg of ik opgehaald zou worden en hij vertelde zn naam en dat die ook in die wijk woonde. Hij vroeg naar mn naam en heeft me later nog opgezocht op facebook, ik ben achteraf echt blij dat er nog mensen zijn die om anderen geven en op zn medemens let. Even later werd ik opgehaald, heb de jongen bedankt en mn excuses aangeboden, omdat ik niet echt vrolijk was en er nogal beroerd uitzag. Maargoed ik ben dus naar huis gebracht en heb een tijdlang mn mond erover gehouden, uiteindelijk heb ik wel een paar vriendinnen in vertrouwen genomen en het verteld. Toch heb ik de laatste tijd nog een paar x smsjes en telefoontjes van hem gehad, nadat ik hem had geblokkeerd op whats'app. Ik heb hem telkens genegeerd.

Nu zit ik er alleen nog steeds mee, ik heb vaak nachtmerries over wat er toen gebeurd is en over dat ik hem dan ineens tegenkom tijdens het uitgaan of op andere plekken en dan schrik ik wakker. Ik slaap er slecht door en heb het uiteindelijk aan mn moeder verteld. Ik ben heel close met mn moeder, we hebben samen veel meegemaakt. En juist daarom vond ik het zo moeilijk om het te vertellen, omdat ik niet wist hoe ze erop zou reageren. Nu zit ik dus alleen nog telkens met die nachtmerries en weet niet hoe ik daar vanaf kom.
Iemand tips?