Mijn gevoel hoort bij me

Eigenlijk ben ik nog gewoon degene die ik 5-6 jaar geleden was, ik voel me nog net zoals toen.
Er is alleen één verschil. Het hoort nu bij me, ik heb ermee leren leven.
Ik legde dit gisteren aan iemand uit en kon het eindelijk beschrijven.

Het kutgevoel gaat nooit weg, blijft altijd onzeker en bang voor wat er wel of niet komt. depressief is het denk ik niet meer, maar het gevoel is en blijft wel hetzelfde...

Het is net als een bril,
je draagt een bril je hele leven, iedereen ziet hem en zelf voel en zie je hem ook. Altijd is ie er, sterker nog, zonder bril ben je jezelf niet. Het hoort bij jou, je weet niet beter of die bril is er, je hebt er de ene keer last van en de keer erop denk je dr niet aan.

Zo is mn gevoel ook, heb ermee leren leven, ik weet niet beter meer, het is gewoon Peter. Iedereen weet dat het gevoel er is, zelf voel je je zo, het is er altijd, het hoort gewoon bij je persoonlijkheid. de ene keer denk je dr ff niet aan en de dag erop ben je naar de klote. En niks en niemand kan het voor je weghalen, maar dat hoeft ook niet, want het hoort bij je zeg ik net

En heo erg het ook bij je hoort, je wil er wel vanaf, maar aan de andere kant weet je dat je door dat gevoel gevormd word. ik denk dat ik omdat ik me zo voel de mensen om me heen veel meer waardeer. Niet alleen vrienden en familie maar echt iedereen, iedereen die ook maar een fractie van aandacht geeft, vind ik echt te gek, niet omdat ik er behoefte aan heb, maar omdat ze ook gewoon die aandacht aan een ander kunne geven maar ervoor kiezen die aan mij te geven.

Ik merk gewoon dat ik nu eindelijk weet hoe ik met mensen om moet gaan, das niet de laatste weken zo gekomen, daar was ik al veel eerder achter. ik wil niet zeggen dat ik een sociaal mirakel ben, want ik ben ook niet heilig...... (alhoewel )

Mijn gevoel hoort bij me, wil t liever kwijt maar het maakt me wie ik ben, en ik hoor steeds vaker dat ik het goed doe. Mensen die me 5-6 jaar geleden wel konden schieten zeggen me nu dat ik echt gewoon veel leuker ben dan ik toen was. en dat was mijn doel ook.

Misschien ben ik dus met dat kutgevoel wel beter af, moet ik me juist goedvoelen door het kutgevoel, dat is natuurlijk onmogelijk en als er nu een geest uit n fles of zo komt en die zegt je mag kiezen, je goed voelen zoals je 13 jaar geleden deed of zo doorgaan zoals nu, dan kies ik waarschijnlijk het geod voelen van 13 jaar geleden maar ik zou er niet raar van opkijken als ik daar dan later spijt van zou krijgen.

Moet weer stoppen, wordt weer wartaal.