Mijn hart van glas.
Ik dacht laatst heel even dat ik van steen was,
Dat ik om niemand gaf en maar niet huilen kon.
Tot het punt dat mijn hart werd gebroken
En ik weer kon lachen om al het verdriet wat ik er van had.
Onbeschrijfelijk was dat gevoel wat ik voelde,
Alsof ik opnieuw leerde lopen na al mijn vallen.
Maar nu wist ik met zekerheid te zeggen,
Dat mijn hart niet van steen is, maar gemaakt van glas.
Dat ik om niemand gaf en maar niet huilen kon.
Tot het punt dat mijn hart werd gebroken
En ik weer kon lachen om al het verdriet wat ik er van had.
Onbeschrijfelijk was dat gevoel wat ik voelde,
Alsof ik opnieuw leerde lopen na al mijn vallen.
Maar nu wist ik met zekerheid te zeggen,
Dat mijn hart niet van steen is, maar gemaakt van glas.
24 aug 2009 - bewerkt op 16 mrt 2021
- meld ongepast verhaal
Schrijver staat geen reacties toe.
- O 17 jun 2010 Het gevoel (vasthouden).
- O 02 jun 2010 Dansen.
- O 24 aug 2009 Mijn hart van glas.