...mijn Idols gevoel...
Vandaag had ik het gevoel alsof ik zo’n wanhopige, slechte auditie voor Idols had gedaan. Ik voelde me als een van die sneue types, die denken dat ze echt iets kunnen en vol overtuiging beginnen te zingen, waarna de jury in lachen uit barst. Iemand die helemaal overtuigd is van zijn eigen kunnen en dan ineens te horen krijgt dat, dat waar ze zo in geloofde en waar ze zo helemaal voor gingen, nooit meer zal zijn dan een droom. Een wens die nooit zal uitkomen.
Mijn Engelse mondeling was niet zo slecht.
Het was alleen niet goed genoeg.
Daar zat ik dan, met mijn beste Engels. Een beetje over mezelf te praten, over een geweldig goed geschreven artikel, een vage discussie en mijn ‘free subject’. Terwijl de leerkrachten als een soort van roofvogel elke keer weer op hun papiertje doken als ik een fout maakte.
Weer een ervaring rijker dus vandaag.
Weer een reden erbij waarom ik beter geen Engels kan praten waar mensen bij zijn.
Weer een reden voor mijn ouders om blij te zijn, want studeren in de UK gaat dus niet door.
PureHope, vrouw, 119 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende