...de poppenspeler...
Wat zouden de mensen doen als ze wisten van mijn dagdromen? Wat zouden ze zeggen als ze te weten kwamen hoe ik over ze dacht. Wat ik ze laat doen, laat zeggen, laat denken...
Wat zouden ze doen als ze wisten hoe ik hen zag? Dat ik hen een ander karakter geef met een enkele gedachte. Dat ik hen laat zeggen wat ze denken. Dat ik hele romances tussen mensen bedenk die elkaar niet eens kennen, maar waarvan ik zeker weet dat als ze elkaar zouden leren kennen, dat ze elkaar niet meer zouden laten gaan.
Relaties zijn in mijn hoofd al verbroken, andere opgebloeid.
Vriendschappen hersteld.
Gevoelens besproken.
Ik heb het in die dromen voor het zeggen.
Ik ben de poppenspeler en zij zijn mijn poppen, mijn gedachte de touwtjes waar ze aan vast zitten. Zij dansen op de muziek die ik voor hen maak. Zij dansen de dans van mijn dagdromen.
Soms is er verdriet, want anders zou men het geluk niet herkennen als het voor hen stond.
Soms is er haat, omdat de liefde anders niets zou betekenen.
Soms is er eenzaamheid, maar altijd is er die warmte van de vriendschap en liefde.
Altijd een gelukkig einde.
Wat zouden de mensen doen als ze mijn dagdromen kennen en daarmee een deel van mijn ware gedachte zien? Wat zouden ze doen als ik ze een deel van mijn wereld zou laten zien? Zouden ze verbaasd of verontwaardigt zijn? Zouden ze schamper lachen en spottend een wenkbrauw optrekken?
Of zouden ze zich openstellen voor mijn wereld? Zouden ze net zo warm glimlachen als ik doe wanneer ik dagdroom? Zouden ze me meenemen naar hen wereld?
Wie weet...
Wat zouden ze doen als ze wisten hoe ik hen zag? Dat ik hen een ander karakter geef met een enkele gedachte. Dat ik hen laat zeggen wat ze denken. Dat ik hele romances tussen mensen bedenk die elkaar niet eens kennen, maar waarvan ik zeker weet dat als ze elkaar zouden leren kennen, dat ze elkaar niet meer zouden laten gaan.
Relaties zijn in mijn hoofd al verbroken, andere opgebloeid.
Vriendschappen hersteld.
Gevoelens besproken.
Ik heb het in die dromen voor het zeggen.
Ik ben de poppenspeler en zij zijn mijn poppen, mijn gedachte de touwtjes waar ze aan vast zitten. Zij dansen op de muziek die ik voor hen maak. Zij dansen de dans van mijn dagdromen.
Soms is er verdriet, want anders zou men het geluk niet herkennen als het voor hen stond.
Soms is er haat, omdat de liefde anders niets zou betekenen.
Soms is er eenzaamheid, maar altijd is er die warmte van de vriendschap en liefde.
Altijd een gelukkig einde.
Wat zouden de mensen doen als ze mijn dagdromen kennen en daarmee een deel van mijn ware gedachte zien? Wat zouden ze doen als ik ze een deel van mijn wereld zou laten zien? Zouden ze verbaasd of verontwaardigt zijn? Zouden ze schamper lachen en spottend een wenkbrauw optrekken?
Of zouden ze zich openstellen voor mijn wereld? Zouden ze net zo warm glimlachen als ik doe wanneer ik dagdroom? Zouden ze me meenemen naar hen wereld?
Wie weet...
03 apr 2008
- meld ongepast verhaal
Log in om een reactie te plaatsen.
- O 24 jan 2011 Dead man walking 1.1
- O 14 jan 2011 1.2
- O 13 jan 2011 1.1
- O 11 mei 2010 Poetry portfolio :]
- O 10 mei 2010 The ninth circle of hell - prologue - engels :] ( 2 )
- O 11 mrt 2010 ...Proloog deel 1... ( 7 )
- O 24 feb 2010 ...Death in Seattle...
- O 22 feb 2010 ...Dood in Seattle... ( 1 )
- O 11 feb 2010 ...Mirror...
- O 10 feb 2010 Doll
- O 21 nov 2009 ...Step by Step...
- O 18 nov 2009 ...You asked me why...
- O 17 nov 2009 ...Piano... ( 4 )
- O 14 okt 2009 ...First draft, tips?...
- O 03 okt 2009 Begin...