Is het nou wel of niet goed,
moet je nou wel of niet egoïstisch zijn.
Ik weet het zeker, dit kan zo niet langer door gaan.
Ik word gewoon bang van mezelf, van mijn eigen uitspatting
van een uur of 2 geleden.
Had ik een baksteen in mijn hand gehad in plaats van een lullig
kartonnetje, had ik mijn zusje nu vermoord..
Dit gaat niet goed, met mij gaat het zeker weten niet goed.
Maar waarom niet, dat is een vraag die ik gewoon echt niet kan beantwoorden.
Er gaan zoveel dingen niet goed.
Maar het enige echte antwoord wat ik zeker weet is:
Ik ben zo niet gelukkigAltijd met anderen bezig, maar ik voel me zo, zó in de steek gelaten!!
Weet nu wel op wie ik rekenen kan. Altijd, altijd.
Maar mijn leven moet echt nodig een positievere wending gaan nemen,
en dat ligt echt ECHT niet alleen aan mij zelf!
Dat ligt aan mijn omgeving. Wie wil zich nou alleen voelen..
Wie word er in de steek gelaten door zijn ouders.
Ach ze doen het niet bewust, ze houden van me.
Maar wat hier aan de hand is klopt gewoon niet, KLOPT gewoon niet!
Ben echt bang voor mezelf,
dit mag niet nog eens gebeuren.
Het word elke keer erger,
elke uitspatting gevaarlijker..
Nu was het een kartonnetje.
Eerlijk waar, was het een steen geweest
dan had ik nu mijn zusje niet meer..
En ik zag niks. En ik voelde niks.
Ik kon niet stoppen tot mijn handen leeg waren,
tot de deur dicht geslagen was..
Tot alle raampjes er uit gevallen waren..
En dan denk je in eens
Wat heb ik gedaan,
hoe kan het zover komen
maar nog erger..Hoe kan het dat je eigen ouders niet eens zien hoe Fucked Up je in het leven staat
en hoe verkeerd het lopen kan, als er niks gebeurd..En waarom kan ik mijzelf niet helpen.
En waarom konden die psychologen die ik had mij niet helpen.
En waarom..
Mijn leven draait niet om mij..