Mijn leven kort samengevat

Eindelijk, ik begin eraan, een dagboek. Wel leuk voor later. Mijn ouders scheidden toen ik ongeveer 6 jaar was, mijn zusje zou rond de 4jaar geweest zijn. Deze ervaring zou zogezegd traumatiserend zijn voor kinderen, ik heb hier echter niks van gemerkt. Misschien omdat ik nog zo jong was. Ik herinner me wel de blijdschap die ik voelde, ik was enthousiast om samen met mijn moeder en zusje alleen in een huisje te gaan wonen. Ik denk dat ik het wel allemaal best vond.

Voor de scheiding van mijn ouders kon ik niet eten zonder over te geven, ik spuugde gemiddeld wel 6x per dag. Stress, dat was 1 van de gegeven oorzaken. Logische verklaring en volgens mij ook de goede want na de scheiding at ik beetje bij beetje meer, ik hield toch al wat meer voedsel binnen en werd wat ronder.

Mijn vader is nooit een gemakkelijke geweest, bij de familie van mijn moeders kant hebben ze een vrij uitgesproken mening over hem. De ene zegt dat hij vaak naar uit de hoek komt, de andere zegt dat hij te hard is voor mensen om zich en mijn mening verschilt niet heel veel. Ik houd van mijn vader, heb respect voor hem maar ben ook zeker met bepaalde dingen niet eens. Vroeger had hij nogal last van een agressieve houding en nog steeds komt hij op verschillende mensen intimiderend over. Hij pakt bijna alles verkeert aan, maar ik weet dat hij alles doet uit liefde en welzijn voor mij en mijn zusje later, hij wil ons de kansen geven die hij zelf niet kreeg als kind.

Nuja, ik werd wat ronder en op mijn 9e had ik last van licht overgewicht. Ik zag steeds meer op tegen de weekenden die mijn vader toebehoorden. Hij schold me uit en pushte me te gaan sporten, dit had hij ook altijd met mijn moeder gegaan. Nu ik terug kijk, was ik vrij jong al ongelukkig. Mijn zusje had zijn genen, ze was zo slank en atletisch gebouwd. Zij werd lekker verwend in de weekenden bij pa, met een knorrende maag mocht ik altijd toekijken hoe zij een koekje at. Bij mijn moeder at ik dus mijn buik rond, greep wat ik krijgen kon en kwam nog wat aan. Het was een vicieuze cirkel.

Mijn moeder is de liefste vrouw die ik me maar kan voorstellen. Ze werkt hard en is erg zorgzaam, maar niemand is perfect, ook mijn moeder heeft haar slechte kanten.

Op mijn 11e besloot mijn moeder dan ook mij en mijn zusje mee naar België te slepen. Ze had behoorlijk wat mannen over de vloer gehad na de scheiding maar nu had ze de ware ontmoet. Hij woonde in een villa aan het bos, gelegen in Koolkerke, 10min fietsen verwijderd van het centrum van Brugge, ook hij werkte net zoals mijn pa bij de politie. Mijn moeder had het niet breed na de scheiding, ze had schulden gemaakt of zoiets, in ieder geval, die man had een villa dus dan zouden ik en mijn zusje meer kleren krijgen, meer kadootjes. Ik was blij voor ons, ze was jaren niet zo optimistisch geweest.

In België kreeg mijn ronde silhouet een wat vrouwelijkere vorm. Ik verloor wat gewicht en zat op randje gezond gewicht-overgewicht, alles was beter in proportie zeg maar. Toen begon een nieuw zelfconflict. Acne, Jezus, wat een puisten had ik zeg. Heb een jaar zo rondgelopen toen ontdekte ik foundation, om het toch wat te verbergen. Ik vond mezelf verschrikkelijk lelijk, ik was extreem verlegen, liet over mij heenlopen en hield al mijn gevoelens voor mezelf. De taalbarrière maakte alles nog moeilijker. Ik was het meisje waar iedereen voorbij liep, met lang haar, als een gordijn halfdicht voor mijn gezicht.
Die nieuwe vlam van mijn moeder was een lul. Ik en mijn zusje moesten letterlijk op onze tenen lopen, nergens mochten we aankomen, we moesten een kamer delen want die ene kamer die leeg stond was voor zijn zoon die 1x per maand kwam. In de veranda mochten we wel zitten, maar de woonkamer was voor de sier. Hij rookte als een ketter en zat alleen maar achter de pc. Dit zorgde voor irritatie van mijn kant. Hij deed geen ene fuck in huis, al wat hij deed was mijn moeder commanderen, preken geven en roken, roken, roken. Ik kwam dus niet graag in zijn buurt, en stortte me volledig op mijn huiswerk voor 1,5 jaar lang. Nooit 1 onvoldoende.

Op een gegeven moment wist ik niet meer hoe mijn moeder echt lachte, ik was haar even kwijt dacht ik. Er was al een tijdje iets aan de gang tussen ma en haar vriend. Hij had haar bedrogen. Ze was stiekem op zoek naar een huisje voor ons drietjes.

Ondertussen was ik 14, was al een stuk zelfverzekerder want mijn puisten waren bijna helemaal verdwenen door de werking van de pil. Ik had mijn haar in een leuk kapsel geknipt en leuke kleren gekocht. Ik hoorde er nu echt wel bij op school.

Het was een hectische avond geweest, ik was die ruzies zat, ik was het zat dat die vriend van ma haar zo behandelde en besloot dus mijn mond open te trekken. Ik had al sinds kort wat aanvaringen met hem gehad, maar deze was de druppel. Ik maakte hem duidelijk dat dit de middeleeuwen niet was, dat mannen en vrouwen nu gelijk zijn en dat hij gewoon geen kloot uitvoerde. Hij probeerde me te slaan maar ik sloeg zijn handen weg, mijn mam had blijkbaar om het hoekje gestaan want ze kwam al snel tussen ons in. Zo stonden wij die avond nog in onze pyjama, met onze koffers in een leeg rijhuis in het centrum van Brugge. Mam had hem blijkbaar al gehuurd voor 2maanden. Vanaf nu waren we weer de 3 musketiers.

In tegenstelling tot de eerste 2 jaren van het middelbaar, ging het 3e al wat minder en in het 4e moest ik blijven zitten. Uitgaan ontdekte ik vrij snel. Nieuwsgierigheid naar alcohol en sigaretten was erg hoog. Mam dronk namelijk aardig wat als ze depressief was, en dat was ze bijna wel dagelijks. Ik was het liefst zo weinig mogelijk thuis, bijna elk weekend sliep ik bij mijn beste vriendin en dan gingen we uit, of dronken we thuis wat.

Vanaf mijn 15e begon ik echt pas met zuipen en was ik elke keer wel zwaar aangeschoten als ik uitging. Alcohol deed mij mijn problemen even vergeten, pijn was tijdelijk verdoofd, alleen dan voelde ik me gelukkig. Ook dat jaar ontmoette ik een nieuwe vriendin. We waren als 2 handen op 1 buik. Ja, wij waren soulmates.
Via die nieuwe vriendin ontmoette ik hem.
Nog nooit had ik met hem gesproken maar een kriebelend gevoel in mijn buik verraste me elke keer weer. Wat was dit?
Zijn uiterlijk straalde iets hards uit, iets onbereikbaars, zijn arrogantie maakte hem sexy.
Nou ja, zo ging ik uit met Wilma( 1e beste vriendin, nu blijkt dat ze er altijd voor me is geweest, op haar kan ik bouwen, met haar rookte ik btw mijn eerst sigaret en joint) en voor ik het wist zat ik aan het tafeltje waar de jongen ook zat, hij was het. Die avond sliepen we bij een vriend van hem met al mijn vrienden. Laten we zeggen dat het erg goed klikte.

Nog nooit had ik mij zo gelukkig gevoeld, ook van zijn kant voelde ik al snel echte liefde. We zouden het aanzien hoe het liep, het is immers zo raar verkering vragen, dat doe je op de basisschool, nadeel van ouder worden, dingen worden steeds ingewikkelder.
Hij werd mijn beste vriend, mijn soulmate(die ik op mijn 15e ontmoette, niet Wilma ) was ook beste vrienden met hem 3 onafscheidelijke vrienden. MNM
Alleen was ik wel degene die seks had met de jongen, jaja, een seksrelatie van 1,5 jaar maakt je echt kapot als je zoveel van hem houdt.

Dag en nacht stond ik voor hem klaar. Mijn mobiel stond ’s nachts op luid voor het geval er weer iets met hem was. Hij was namelijk een ex-junk en had door zijn niet zo fijne jeugd toch wat zelfmoordneigingen.
Hij woonde praktisch bij mij. Elke dag van de week was hij er wel. Hij zou zelfs bij mij intrekken. Ik ontmoette zijn familie en hij de mijne. Alles was even perfect, ik wist toen dat hij de jongen was met wie ik mijn leven wou delen. Ik hield zoveel van hem dat ik eraan onder door ging, zijn problemen werden mijn problemen kan je wel zeggen. Ik dronk steeds meer en werd onhandelbaar voor mijn moeder. ( Denk nou niet dat ik echt elke dag alcohol dronk, ik bedoel maar, 2x per maand, werd 4x tot 3x per week)
Ik wou bij hem zijn, elke seconde van de dag.
Achteraf gezien lijkt dit wel erg veel op een obsessie hè?

Het was een zomervakantie, ik was 17.
We gingen naar Italië voor 2 weken. Mijn zusje, ik, mijn vader, zijn vriendin en haar zoontje. Had al zo’n naar gevoel toen ik vertrok. Er klopte iets niet en ja hoor, tijdens de terugreis, maar 1 uurtje verwijdert van Brugge, een sms’je.
Het was Wilma, ze vroeg of het normaal was dat mijn ‘soulmate’ hand in hand liep met mijn ‘HEM’.
Toen brak mijn hart.
De 2 mensen om wie ik het meest gaf, hadden een mes in mijn rug gestoken.

Vanaf kort nu samengevat, ik praatte met hun, want wilde ze toch niet kwijt. Misschien zou mijn verliefdheid voor hem wel overgaan. Was echter niet zo, achter mijn ‘soulmates’ rug om had ik wel nog seks met hem. Ik had hem als eerst, zij had mijn hart gebroken, ik gaf niet meer om die van haar.

Ik zocht andere jongens om niet meer aan hem te denken. Flirtte er op los, dronk tot ik er bij neerviel, en natuurlijk zoals alle meisjes doen, ik verfde mijn haar bruin, ik was niet langer een blondine meer.

Ik woon nu al een jaar( en nog wat) bij mijn vader, ik besloot Brugge een tijdje te verlaten. Weg van HEM(Max), en mijn soulmate(Nithy). Ze waren namelijk nog samen. Mijn reputatie was ook niet al te best geworden dus dat was nog een reden opnieuw te beginnen.

Heb in 1jaar mijn havodiploma gehaald, en doe nu vwo versneld. Zo kan ik volgend jaar naar de universiteit.
Ondertussen is het uit tussen Max en Nithy (zijn koosnamen).
Nithy en ik hebben er veel aangedaan onze vriendschap te herstellen. Ze heeft zelfs gevraagd of ik mee wil studeren in Brussel.
Onze vriendschap is niet meer hetzelfde, Max is namelijk belangrijker geworden dan mij. Ze is bovendien ook nog gewoon vrienden met hem, na een relatie van 1,7 jaar.
Met Max is dat onmogelijk. Nee, ik kan niet bouwen op Nithy.
Ze was mijn beste vriendin ooit, maar die tijd is geweest. Max probeerde me te versieren voor het laatst. Hij heeft zeker een weddenschap afgesloten, hij gelooft vast dat hij mij weer in zijn bed kan krijgen, het ergste is gewoon dat ik eraan twijfel , ik twijfel aan mezelf, ben ik sterk genoeg. Het is al 1,3jaar geleden dat ik voor het laatst een gesprek had met hem die langer duurde dan 10min. Ik heb hem nu al een paar keer afgewezen, maar hij blijft mijn zwakke plek. Ik voel ongelofelijk veel haat naar hem toe. Maar achter haat zit pijn, en daarachter zit liefde( goede zin hè, hoorde het vandaag in de film funny-people).

Ben weer lekker blond, zit goed in mijn vel, zie er toch wel goed uit, een jonge vrouw die trots is op haar rondingen( alleen die benen mogen wel wat minder)

Dit was mijn depressieve deel van mijn dagboek,
Volgende stukken zullen ongetwijfeld leuker worden.

Nu verder Benelux next topmodel kijken met een heerlijke kop thee, helaas geen stukje marsepein , gisteren alles in 10min naar binnen gewerkt, guilty :s

Hmmm, heb toch wel veel trek.
Wil ook wel weer een sigaretje roken, lekker voor het slapen. Hoop dat pa niet gaat zeuren, niet over die ene sigaret en niet over die ene rijstwafel met pindakaas. Ik heb toch gesport.