mijn meisje

. Daar ben je dan mijn kleine meisje, 3 maanden te vroeg geboren maar je wou niet meer in mijn buik blijven zitten.
Je ligt nu op IC.
Je weegt 980 gram nog net geen pak suiker en je bent 33 cm lang ongeveer..
Inmiddels zijn we 3 weekjes verder en is er al zoveel gebeurt..
Je ademende vanaf de geboorte al zelf, wat voor een veel te vroeg geboren kindje al heel wat is.
De eerste nachten kwam je heel goed door en deed je het prima.
De voeding werd steeds meer omhoog gebracht en je deed het vrijwel goed, ten minste dat dachten we….
Je kreeg steeds meer dalingen van je ademhaling en je bloeddruk bleef niet meer goed op pijl.
Je tempratuur werd hoger en jij werd steeds rustiger en je buikje steeds dikker en harder.
Na weer wat bloed afname was het vrij snel duidelijk allemaal,, je had een darm infectie.
Ze gaven je 3 soorten antibiotica kuren in de hoop dat er daar 1 tje van zou aan slaan.
Maar ter vergeefs.. ze zijn alle 3 niet aangeslagen. na 3 dagen dat je gewoon al heel erg ziek was heb je nooit wat laten merken verder. Je deed alsof de kuren wel aansloegen wat achter af heel niet bleek te zijn. Maar na 3dagen was je helemaal op.. toen eenmaal de arts in de ochtend bij je kwam kijken was het foute boel., je was lijk wit en groen weg getrokken en het ging heel slecht. Mijn telefoon ging en kon meteen met spoed naar het ziekenhuis komen. Je werd de zelfde dag een half uur later met spoed geopereerd aan je darmen om te kijken wat ze nog voor je konden doen en hoe ernstig je darmpjes er aan toe waren. Ze hebben stukken moeten verwijderen en je een stoma moeten geven, helaas konden ze niet alle zieke stukken verwijderen en lig je nu aan de zwaarste antibiotica kuur. Het is nu weer wachten of dat het zal genezen en jij er weer helemaal boven op komt. De waardes van de infectie waren gisteren gezakt maar gister avond helaas weer omhoog gestegen van de 64% naar de 94%. Vandaag was het weer iets gezakt maar het was niet veel, vanavond weten we hopelijk meer maar het is steeds weer afwachten. Kom op kleine meid vecht nog even door en je kan met mama eindelijk mee naar huis