Mijn moeilijke taak
Morgen heb ik een moeilijke taak. Of.eigenlijk is dat officieel vandaag al. Ik heb een gesprek met mn coördinator en mn mentor ofzo. Dan moet ik serieus gaan uitleggen over waarom t niet lukt, vertellen wat er thuis allemaal speelt. Heel moeilijk aangezien ik er niet van houd om dat soort dingen te vertellen aan mensen. Dan voel ik me zwak en stom. Ik relativeer altijd graag zolang t over mijn eigen problemen gaat. Niet op deze site, nee, hier kwak ik alles neer. Ik huil slechts als ik alleen ben. Die traditie heeft mn moeder wel een paar keer doorbroken, vanavond ook weer. Maar normaal zal je me altijd zien lachen, alles is goed.
Morgen moet ik dus niet relativeren, moet ik serieus zijn en "mn hart luchten". Dat is mn taak, opgedragen door mn mams, ik vind m verdomd moeilijk. We zullen zien. Vandaag zat ik er doorheen, maar het was zo fijn om even bij opa en oma te zijn. En om mn nichtje haar toneel optreden te zien. Toen mn opie me knuffelde kon ik wel janken, maar ik hield me in. Het was gewoon fijn.
Mn familie houdt me altijd op de been.
(Daar denk ik morgen dan maar aan..)
Damn, vrouw, 31 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende