Mijn Pappa

Dat was ik nog helemaal vergeten, ook is nog niet zo heel lang geleden mijn kleine neefje en Pappa overleden, heel plotsling en onverwachts.

Eerst mijn kleine neefje, mijn schoonzusje moest nog 5 weekjes voor hij geboren zou worden, maar dat mocht niet baten. 5 weken te vroeg is de placenta losgelaten en was het gebeurd met het kleine mannetje. Niemand kon er wat aan doen. Zelf was ik op dat moment hoog zwanger van mijn kleine meisje en het liet me natuurlijk zeker niet koud. Wat is dat erg om te zien. D. en ik zijn er vanaf het begin tot het eind bij geweest om mijn broer en zijn meisje bij te staan, ook tijdens de begrafenis maar god wat is dat moeilijk zeg. Kleine Aidan in dat kleine kistje zien liggen, ik ben snel weer weggegaan. En ook als je dan over de begraafplaats loopt waar nog meer kindertjes liggen, dan voel je de rillingen gewoon over je rug gaan brrr....

Mijn Paps was wat kortademig en had een maag probleem gehad vroeger maar was voor zo goed als wij wisten gezond. Mijn moeder belde mij op een aantal weken terug dat mijn vader in de keuken was gevallen, en vervolgens zijn heup had gebroken. Tja kan gebeuren denk je dan.

Volgende dag opgenomen in het ziekenhuis want het was een moeilijke heup fractuur en ze moesten dus opereren. Komen ze erachter dat hij een klaplong heeft en dat zijn hart instabiel is. Dus de artsen moeten wachten tot dat hij weer stabiel was en moesten met een long perforatie zijn long weer goed krijgen.

Nou dat ging goed allemaal, uiteindelijk hebben ze onder een plaatselijke verdoving zijn heup gedaan want ze waren bang vanwege de instabieliteit dat hij een algehele narcose niet zou overleven. Alles ging goed en savonds had hij alweer de grootste praatjes zei mijn moder door de telefoon. Diezelfde nacht gaat mijn vader ineens heel erg snel achteruit, blijkt er een gat in zijn maag te zitten door medicijnen die hij had gekregen.
Uiteindelijk toch onder algehele narcose weer een operatie om zijn maag te dichten. En weer alles goed en wel en hij was na de operatie weer redelijk de oude en maakte oo weer grapjes. En een paar nachten later komen ze weer tot de schrik dat hij heel snel achteruit ging. Weer een gat in zijn maag alleen dit keer was het fataal als ze hem gingen opereren.

Artsen samen met mijn vader besproken wat te doen, en mijn vader wilde niet als een kasplantje leven en zei op zijn beurt dus ook laat me maar gaan, ik heb mijn leven gehad. Zodoende iedereen op zondag bij elkaar geroepen, de gehele familie en afscheid van hem genomen. En gelukkig had hij eerder die weer onze kleine meid gezien voor de eerste keer.
Savonds nadat we afscheid hadden genomen, en iedereen even naar beneden ging om wat te eten vond mijn vader het een goed moment om er stilletjes tussenuit te knijpen en zich te voegen bij mijn kleine neefje, zijn vader en moeder en mijn allerliefste Oma.

Toen we allemaal terug kwamen van beneden was het al gebeurd, hij had gewoon gewacht tot iedereen de ic af was.

Ik hoop dat ze het goed hebben boven en dat ze over ons waken, ze hebben iniedergeval geen pijn meer.

Ciao