Mijn vader (4)
Mijn vader was vandaag weer op bezoek. Hij heeft zichzelf uitgenodigd (ik ging overstag).
Hij vindt mijn dom en onwetend. Hij zegt het niet, maar ik merk het. Dat irriteert mij. En dat vindt hij dan weer aan mij liggen.
Vandaag lukte het me om dingen te zeggen op het moment dat ik ze dacht. Ik had het idee dat hij me daardoor beter begreep, en, misschien vreemd genoeg, ik hem ook beter!
Het neemt niet weg dat het denk ik, uit ervaring sprekende, ongezond is je vader of moeder als vriend te beschouwen. Het loopt gewoon niet lekker, zoiets. Je bent tenslotte toch onafhankelijk uiteindelijk, toch?
Maar ik ben blij dat ik gezegd had wat ik op mijn lever had. Wonder boven wonder leek hij zelfs te luisteren! Ik wist niet dat dat kon!
Ik heb mijn natuurkundige theorie ter sprake gebracht bij hem en een paar anderen. Men is niet onder de indruk. Doet er niet toe. Als ik maar tevreden ben.
entropy, man, 56 jaar
Log in om een reactie te plaatsen.
vorige
volgende