Mijn verhaal'

Hoi, Mijn naam is Annemae. Een 14 jarig meisje met een verleden en geheimen. Bijna niemand weet mijn verleden. Het begon toen ik in groep 6 zat. Ik was anders dan andere kinderen...
Ik was vies, ik had vieze kleding en ik was te dik.
Ik had weinig vriendinnen die mij echt begrepen, niemand mocht mij want ik was dik. En dikke mensen zijn anders zeiden ze. Misschien kun je beter doodgaan werd er door de jaren heen gezegd. Ik was zo onzeker dat ik de verhalen begon te geloven.
Op 23 oktober 2010 vroeg ik aan mama of ik een paracetamol mocht omdat ik hoofdpijn had. Ik had een verschrikkelijke dag gehad. Ik liep naar boven met het doosje paracetamol. Ik keek in de spiegel en keek mezelf aan. 1 voor 1 stopte ik de paracetamol in mijn mond en slikte ze door. Ik ging in bed liggen en viel in slaap. Ik hoopte dat ik doodging, zonder pijn en zonder dat iemand me zag! 8 uur later werd ik wakker. Ik voelde me ziek en misselijk maar ik leefde nog. 4 x heb ik het geprobeerd. Paracetamol met coffaine, ibribrufen, asperine en normale paracetamols. Niks werkte. Iedere keer sliep ik 8 tot 10 uur en werd ik weer wakker met een misselijk gevoel. Naarmate de jaren ben ik gaan beseffen dat ik een geweldig leven heb. Ik heb vriendinnen die van me houden, familie die me steunt en ouders die me liefhebben, maar omdat ik altijd luisterde naar de verhalen van de kinderen die mij pestte zag ik dat niet. Ik begon te veranderen, gaf grote monden en kreeg regelmatig dat het zwart werd voor m'n ogen. Ik ben perfect zoals ik ben! Ik zal dan wel nooit het perfecte meisje zijn of de populairste in de klas maar ik ben wel mezelf.
Mijn levensmotto is:
You can't start the next chapter of your life, if you keep re-reading the last one.

Het blijft moeilijk en ik zal moeten blijven vechten, maar als er mensen zijn die me steunen, die me helpen en die er voor me zijn wanneer ik iemand nodig hebt, weet ik zeker dat het goed gaat komen.