Mijn verhaal...

Hee, ik heet Hobie en ben 13 jaar.
Ik heb 2 zussen, die zit en zat op een speciaal gebouw waar ze mensen helpen die depressief, heel onzeker of aggresief zijn, enz. Mijn oudste zus van 17 is er nu al een tijdje af, maar mn jongste zus van 14 zit er nog op. Mijn beide zussen begonnen zo'n probleem te krijgen rond klas 1. Mijn zus van 14 heeft het probleem : In klas 1 durfde ze vaak niet naar school, en was zwaar depressief. Ze durfde niet, omdat ze bang was van wat mensen van haar zullen denken. Ze dacht dat de mensen bijvoorbeeld haar dom zullen vinden. Nou, al dat soort dingen. Het heeft haar nu veel geholpen door de hulp die ze kreeg, en daar ben ik super blij mee! Maar nou mijn probleem: ik denk dat ik hetzelfde heb. Ik ben bang dat ik later ook van school moet ondanks mijn probleem. Ik spreek nooit met kinderen af, behalve met familie/kennis/en mijn buurmeisje die ik sinds mn 3e ken. Van school nooit iemand, dat komt omdat ik ook bang ben, van wat mensen zullen denken over mij. Ik wil bijvoorbeeld niet dat kinderen bij mij komen, omdat ik dan denk dat ik een stomme hond heb (want ik heb een hond), of dat ze het huis heel lelijk zullen vinden. Nu hebben mijn ouders onverwachts in een keer iets geregeld, dat ik met een onbekende moet gaan afspreken naar de bioscoop die een beetje hetzelfde probleem hebben als mij. Dat zeiden ze pas toen ze me hadden opgegeven. Ik was daar heel boos over, want ik durfde en wou het niet. Nu heb ik woensdag een intake gesprek over zoiets, waar ik als een berg tegenop zie. Ik heb al heel veel waar ik me zorgen over maak, en dan dit er ook nog bij... Ook ben ik in nieuwe situaties heel snel zenuwachtig, ook voor dingen die eigenlijk helemaal niet eng zijn. Al die spanning en alles bij elkaar zorgen tot flink wat aanvallen migraine. In de zomervakantie was ik ook vreselijk zenuwachtig omdat ik toen voor het eerst naar een nieuwe school moest. Toen had ik ook 7 keer migraine aanvallen gehad. Laatst had ik het ook weer een keer. Nu slik ik regelmatig pillen die mij helpen in spannende situaties. S' avonds ben ik heel verdrietig, ook over wat er laatst was gebeurd. Mijn zus die zat helemaal niet lekker in haar vel, en heeft toen meer als 30 pillen geslikt zodat het wat lichter werd in haar hoofd. We waren allemaal heel geschrokken en toen was het ook even moeilijk. Ik kan denk ik wel goed omgaan in dat soort situaties, want in het verleden zijn zulke dingen toen wel gebeurd met mn zus van 17. Die is bijvoorbeeld gepest, en toen ik een jaar of 8 was, had ik moeten meemaken hoe zij thuiskwam helemaal bespoten met frisdrank. Ook had ze contact met een loverboy, waar ze niks van wist op het eerst. Alleen diegene is nu in de gevangennis.

Verder ben ik best een onzekere jongen, dus als je tips hebt over mijn probleem, alsjeblieft, geef die dan. Want ik heb het echt nodig. Heel erg bedankt voor het lezen van mijn verhaal.. Het kostte me wat moeite om dit te typen, maar het is geukt

- Hobie