Mijn zang&vriendinnenverhaal.

Heai,

Hier mijn beloofde zang/vriendinnen verhaal;

In groep acht was er een meisje, Kim die goed kon zingen. Ze mocht vaak optreden en ik vond dat heel gaaf. Ik wist van mezelf dat ik eigenlijk ook wel een stem had. (niet eigendunkerig bedoelt, maar ik moet eerlijk zijn tegen mijn dagboek.) Ik heb er niets mee gedaan, niemand had me ooit horen zingen. Ik besloot het op de middelbare school anders te doen. Er kwam een mevrouw in de klas toen ik net in de eerste zat om te vertellen dat er musicalaudities waren. Er begon een musical op school en ze zochten nog mensen die er in wilde spelen. Ik schreef me meteen in, ik heb geen moment getwijveld. Een paar weken later ging ik helemaal op eigen benen in die grote enge school wachten tot ik kon beginnen met mijn auditie. Toen kamen er twee meisjes aangelopen. Één meisje op krukken, de andere normaal.
Ze heten Eva en Britt. Ik voelde meteen een klik. We hadden veel lol en ze gingen ook auditie doen. Dat was echt heel leuk. De auditie ging trouwens echt niet goed. Eerst moesten we zingen. Een of ander kinderlied. We moesten in een groep staan en dus gezamelijk zingen. Zo konden ze me toch helemaal niet goed horen! Maar goed. We moesten ook wat acteren en dansen. Het ging opzich goed maar omdat we met zo'n grote groep waren ging het wat stroefjes. Een paar weken later was de uitslag. Britt was door en Eva en ik niet. Dat snapte we echt niet! Britt kon namelijk niet zingen! Wel kon Britt heel goed acteren dus eigenlijk snapte we het wel. Eva kon echt prachtig zingen en haar acteren ging echt geweldig en ze was niet door! Een beetje teleurgesteld en toch ook wel een beetje boos gingen we naar huis. Ik ging met Eva mee naar huis, om te ''spelen'' ;p Toen opeens schoot me iets te binnen. Eva,de plaats waar ze woonden... Het kwam me allemaal zo bekend en vertrouwd voor. Toen opeens kwam ik er achter dat wij vroeger beste vriendinnen waren, op de peuterschool! Toen we naar de kleuterschool waren gegaan en ik was verhuist waren we elkaar een soort van vergeten. En nu, zo'n 12 jaar later worden we weer vriendinnen. Is dat niet raar?! Ik herkende haar niet eens meer, en zij mij ook niet.

Ze had een piano en kon waanzinnig goed pianospelen en zingen. We zongen samen. Elke dag was ik wel bij haar en werden echt goede vriendinnen. Een tijdje daar na begonnen we samen een bandje. Dat ging allemaal heel goed. We hadden veel lol maar ook soms wat minder omdat we geen goede bandlede konden vinden. Britt had het helemaal niet leuk in de musical maar toch deed ze het erg goed, en Eva en ik hadden echt heel veel lol met elkaar. Al snel kwam ik erachter dat Britt niet het lieve kleine meisje was die is... Ze werd wat gemener en deed er alles aan om mij en Eva uit elkaar te krijgen. Ze maakte Eva heel erg onzeker. Allemaal van die opmerkingen van; Eva, waarom draag je een beha?! Eva, waarom draag je makeup. Lullig hé! Nu zit britt bij me in de klas en Eva op het VWO. Britt en ik zijn op zich wel vriendinnen, ze kan aardig zijn maar soms, is ze zo bot!