Mike gestorven

Goh, denk even te genieten van een lekker dagje thuis krijg ik een telefoontje van een vriendin: een excollega van mij waarmee ik nogsteeds bevriend ben.

'ik heb beloofd jou te bellen want ik heb slecht nieuws gekregen' - 'oh shit' denk ik- ze is zwanger en was gisteren al niet op haar werk omdat ze ziek was- 'ze heeft toch niet haar kindje verloren?' nee, dat gelukkig niet, maar wat ze wel vertelde is niet veel beter. Onze oude Baas, Mike Holden, die sinds 2004 ziek is met Leukemie, maar tot kort nog gewoon bleef doorwerken, met tussenpauzes van behandelingen is vanochtend om 5.00 's ochtends gestorven. Zo maar, hij was vorige maand nog op zijn werk, maar is in de afgelopen maand erg achteruit gegaan en vanochtend dus op 43 jarige leeftijd gestorven.

Een paar jaar geleden schreef ik al een berichtje- 'Leukemie' (9Juli 2004) net nadat we er achter kwamen dat hij ziek was, dat schreef ik toen, maar ook dat het een behandelbare vorm van Leukemie was. Niet dus... We wisten dat hij niet 80 zou worden, en dat hij waarschijnlijk maar nog 10 jaar had, maar niet 2.

Mike was mijn eerste baas in een 'echte' baan en ik heb 2.5 jaar- van Mei 2002 tot October 2004 voor hem gewerkt. Ik kon best goed met hem opschieten. mijn collega en ik pestte hem altijd omdat hij altijd zo 'good and proper' overkwam, dus wij vuurde vaak uitspraken op hem af om hem in verlegenheid te brengen, wat makkelijk lukte. Maar vreder hebben we ook hele goede gesprekken kunnen hebben in onze 'supervisions' dat ging nooit alleen over werk, we praatte altijd even over onze persoonlijke levens.

Iets langer dan een maand geleden had ik hem toevallig nog aan de telefoon- hij had het verkeerde nummer gebeld en ik nam op (raar toch?) toen hebben we het gehad over hoe goed het met hem ging en over mijn baby. Hij zou op een conferentie zijn geweest in london waar ik naar toe was geweest, maar was die dag te ziek geweest, dus ik stuurde hem vervolgens een email met de informatie over die conferentie wat hij erg waardeerde. dat is dus nog geen 2 maanden geleden, en nu is ie gewoon dood. Zomaar, zonder eerst nog even van zijn tijd met zijn vrouw te genieten- altijd maar door werkend. Hij had gewoon in 2004 ontslag moeten nemen en moeten zeggen: ik ga van mijn leven genieten nu het nog kan'. Maar ja, dat kan niet altijd.

Hij vertelde mij destijds, in 2004, in een vertrouwlijk gesprek dat hij geen verzekerening had afgesloten voor het geval van ernstige ziekte of dood, omdat 'hem dat toch niet zou overkomen', en zei dat ik dat dus zeker wel moest doen. Voor hem was het te laat- vezekeren tegen ernstige ziekte gaat niet meer wanneer je dat al hebt. Dat is natuurlijk helemaal erg voor zjin vrouw, niet alleen verliest ze haar man, ze verliest waarschijnlijk ook haar huis etc. Zij werkte niet, hoefte niet met een 'directeur' als man..., en zal in deze rouw periode natuurlijk ook niet gaan werken, ze heeft wel wat anders aan haar hoofd.

Jezus,....Dan stort je leven toch in!

Zie hieronder een foto van ons team 2 jaar geleden, Mike zit rechts boven:


... en terwijl ik dit aan het schrijven ben schopt de kleine mij lekker in de buik. een dubbel gevoel, en een herkenning dat het leven gewoon zo is: voor de 1 is het 'Game over' voor de andere is het 'let the games begin'....

....gosh....