Miracle Morning 19

Ik ga deze ochtend mijn dagboek anders gebruiken dan de andere ochtenden. Geen tien minuten schrijven, maar iets beschrijven waar ik de laatste weken mee bezig ben, zodat ik de boel meer overzichtelijk heb. Ik vermoed dat ik wel wat langer aan het typen ben dan normaal en dat dit een enorme lap tekst wordt, maar dat hindert niet. Het is zondag en ik heb niets op de planning staan, dus mijn Miracle Morning gaat gewoon wat langer duren.

Even kort: ik ga zo mijn eerste havermout-ontbijt eten en ik ben superbenieuwd hoe het me gaat bevallen


Anyhow. Ik wil het over wat inzichten hebben die ik de laatste tijd gekregen heb. Toen ik me aanmeldde bij het netwerk waar ik nu bij zit, had ik al meteen het gevoel alsof ik tussen mensen zat waar ik altijd al tussen wilde zitten. De laatste jaren was voor mij een zoektocht: hoe vind ik mensen met eenzelfde mindset als ik. Het leek onmogelijk.
Wanneer ik tegen een goede vriend zei dat ik me eenzaam voelde en dat ik behoefte had aan nieuwe contacten, adviseerde hij om op vrijdagavond bij gezamenlijke vrienden te zitten. Zij hebben elke week een soort 'kroeg in huis', waar een grote groep mensen komt om te drinken, roken, bordspelletjes te spelen, etc. Het gedeelte bordspellen spelen vond ik leuk, de rest niet. De mensen daar spraken me ook niet aan. Het hele 'we zuipen ons helemaal kapot' sprak me niet aan en ik wist gewoon dat dit niet was wat ik bedoelde.

Ik weet nog heel goed hoe ik net lid was van het netwerk en er een dag was met extra veel bezoekers. We mochten een elevator pitch doen voor al die mensen. Ik promootte mijn cursus waar de mensen konden leren bloggen en na afloop werd ik aangesproken door iemand. Ik noem hem hier even Jim. Jim had ik wel een paar keer eerder gezien toen ik op bezoek kwam, maar nooit echt gesproken en voor mij was hij - samen met (laat ik hem even Ben noemen) de grote leiders van de netwerkclub. Strak in het pak, duidelijk een soort leider.
Deze man wilde graag met mij in gesprek, want hij had een visie hoe hij binnen de regio met een groepje mensen in hetzelfde vakgebied wilde gaan knallen. "Ik heb zelf ook een bedrijf," zei hij. "Ik doe van alles met Marketing, en ik geloof erin dat we elkaar groot kunnen maken. Al deze ondernemers hier, weten niet hoe zij zichzelf moeten verkopen. Dus ze zijn allemaal onze potentiële klanten."

We spraken af om rond de tafel te zitten en een paar weken later deden we dit daadwerkelijk. Ik merkte meteen hoe inspirerend deze man was en hoe fijn het was om iemand te hebben die zijn kennis met me wilde delen. We zaten enorm op een lijn: een groep ondernemers bij elkaar verzamelen uit de regio, allemaal van verschillende groepen van het netwerk (in andere plaatsen) en eens in de zoveel tijd elkaar treffen om er echt iets van te maken.
Ik nam de taak op me om wat mensen bij elkaar te verzamelen en toen we daadwerkelijk bij elkaar kwamen nam Jim voornamelijk het woord, gezien zijn enorme berg met ervaring.

Jim en ik zijn de afgelopen maanden enorm naar elkaar gegroeid. We helpen elkaar aan werk, omdat onze diensten enorm op elkaar aansluiten. Zo erg dat mensen zelfs aan mij vroegen of hij geen potentiële lover zou kunnen zijn. Zo zie ik hem absoluut niet, sowieso is hij heel gelukkig getrouwd, maar ik begrijp wel waar de vraag vandaan komt. De dingen die Jim in zich heeft, zijn dingen die ik in vorige relaties altijd heb gemist en zaken die ik belangrijk vind bij mensen.
Hij is enorm sociaal, leert graag, weet mensen goed te inspireren en is al met al een bijzondere man. En ik zie hem vooral als en een fantastische mentor.

Onlangs ben ik een traject met hem gestart, waarin hij mij leert mijn bedrijf te verkopen vanuit mijn hart. Hij leert mij hoe ik anders kan zijn dan andere schrijvers en op een positieve manier kan opvallen. Als wij bij elkaar zitten wordt het geheid een gezellige dag.
Tijdens dit traject vertelde hij me over het DISC-model. Dat ziet er als volgt uit:




Hij vertelde het mij als volgt (er staat wat info ook in het scherm, maar zijn uitleg vond ik helderder). Deze info gekopieerd uit een mail van hem:

Rood (D): De hoge D is goed in het beslissen en wil winnen. Hij is een logische denker, neemt geen blad voor de mond, is resultaatgericht en wil de feiten en kernpunten weten. Hij wil graag zelf zijn eigen keuzes maken en de leiding nemen. Hij verwacht hoge prestaties, van zichzelf en van anderen. Conflicten gaat hij niet uit de weg! Ongeveer 11% van bevolking is D.

Geel (I): De I-stijl van DISC staan voor hoog tempo en sturen op gevoel. Zij zijn direct en mensgericht. Hoge I-scores komen voor bij mensen die invloed op anderen hebben via verbale vaardigheden en warmte. Lage I’s hebben de neiging stil te zijn en leiden door middel van voorbeeld. Zij zijn logischer en praktischer dan hoge I’s. Ongeveer 17% van bevolking is I.
I’s zijn vaak goede verkopers, komedianten, politici en TV-spelleiders. Zij hebben vaak goede en veel vrienden, waar zij ook komen. I’s praten graag. Zet veel I’s bij elkaar en zij hebben een heerlijke middag; maar iets bereiken…?

Blauw (C): Een C staat voor bedachtzaam tempo en sturen op feiten. Deze personen zijn indirect en taakgericht = Consciëntieus en blauw. Een typische C is analytisch, gestructureerd, feitelijk, precies, rationeel, formeel, wil controle, is objectief en een logische denker. Ongeveer 37% van bevolking is C.
De C-stijl karakteriseert het verlangen naar orde, precisie en accuraat handelen. Hoge C’s volgen regels en procedures. C’s vinden S’en aardig en doen graag routinewerk. Zij zijn meer accuraat en precies dan S’en, maar werken minder gestaag, accepteren autoriteit, zijn gevoelig en reageren slecht op confrontaties. Behandel hoge C’s “Low Key”. Zo niet, dan kunnen zij een grote wrok opbouwen. Veel C’s zijn accountant, ingenieur, wetenschapper, bankier etc.


Groen (S): Een S-stijl staat voor rustig tempo en stuurt op gevoel. De S is indirect en mensgericht = Stabiel en groen. Een typische S is sociaal, sympathiek, bescheiden, dienstbaar, gevoelig, oprecht, informeel, geduldig, begripvol en bedachtzaam. Hij kan zichzelf wegcijferen om een ander beter te laten functioneren. Een echte teamplayer dus. Ongeveer 32% van bevolking is S.
De S-stijl meet de capaciteit en de wil tot aanpassing aan veranderingen in de omgeving. Hoge S’en hebben een hekel aan plotselinge veranderingen. Zij zijn de werkmieren, gaan weliswaar weinig, maar langdurige relaties aan. Zij zijn loyaal, tot zij zich bedrogen voelen. Zij zijn altijd op tijd en werken gestaag. Echt besluitvaardig zijn ze niet. Beslissingen nemen zij het liefst in overleg met anderen.

Ik kom nu ook deze afbeelding tegen, die het ook mooi uitlegt:




Jim is overduidelijk Geel. En hij zei mij dat ik ook geel was. Volgens hem zijn het de natuurlijke leiders, de mensen die echt wat voor elkaar krijgen. Iets dat ik eerst wilde weerleggen, maar waar ik me tegelijkertijd best wel in kon vinden. Wat hij me ook vertelde, en die vond ik eveneens interessant.
In het algemeen heb je een 'allergie' voor de kleur die schuin tegenover je staat. De twee kleuren die naast je staan in de cirkel, daar kun je vaak wel mee uit de voeten. In mijn geval kan ik dus problemen hebben met de kleur blauw, en blauw met mij.

En laat dat nou inderdaad precies de mensen zijn die bij mij altijd voor problemen hebben gezorgd. Als bestuurslid van een stichting heb ik nu al meermaals problemen gehad met mensen en als ik ze zou moeten categoriseren, dan passen ze heel goed in blauw.

Mijn ex-vriendjes zijn - op ééntje na - allemaal blauw. Waar ik graag vooral dingen samen wilde doen, wilden zij hun eigen gang gaan. Zij waren taakgericht, terwijl ik juist mensgericht was. Degene waar ik wel een goede klik mee had, was groen, maar daar speelden gewoon wat andere dingetjes waardoor het niet werkte. Het was wel de eerste waarvan ik dacht: 'oh wauw, zo kan het dus ook!'


Het is zo'n ontzettende eye opener, want wat vooral fijn is om nu te realiseren: het ligt niet aan mij, en niet aan de ander. Geen enkele kleur is goed, en geen enkele kleur is fout. We passen alleen gewoon écht niet bij elkaar.
Het verklaart voor mij ook meteen waarom ik het altijd zo lastig heb gevonden om de juiste mensen in mijn kring te vinden. Als je de procenten ziet, dan zie je al dat er veel minder gele mensen zijn.
Precies die reden waarom ik datingsites vervelend en frustrerend vind. Ik kom alleen maar blauw tegen en voel totaal geen klik.


Dat ik geel ben verklaart ook waarom ik eigenlijk automatisch in hogere functies kom, zonder daar om gevraagd te hebben. In het bestuur van de stichting waar ik zit, werd ik al snel de voorzitter. Bij het netwerk waar ik zit ben ik ook al gevraagd om een aantal belangrijke taken op me te nemen.

Dat Jim en ik allebei geel zijn, verklaart ook waarom we het zó enorm gezellig hebben altijd samen en waarom we er energie van krijgen.

Ik dacht altijd dat ik introvert was. Door mijn sociale fobie zat ik veel binnen, maar ik heb altijd een enorm verlangen gehad naar contacten met mensen. Op de basisschool vond ik spreekbeurten geven leuk, net zoals dat ik nu een elevator pitch geven leuk vind. Het is alleen een tijdje weg geweest, vanwege de zaken die me overkwamen.
Mijn moeder zei altijd: 'je bent een goede prater' en omdat mijn vader dat ook kan zijn, zag ik het nooit als een compliment. Tot ik mijn oom vorig jaar ontmoette, de broer van mijn vader. Die ook véél praat, maar die zijn kracht op een goede manier gebruikt, door echt wat van z'n leven te maken. Dat was eigenlijk voor het eerst dat ik het als kracht ben gaan zien.

Ik wil me hier zeker meer over inlezen en kijken hoe ik hier nog meer mee zou kunnen doen. Mega-interessant dus.


Zo, en nu tijd voor mijn havermout ontbijt!

Morgen weer tien minuten schrijven, haha, en geen halfuur