misbruikt op een groffe manier.

ik moet mijn verhaal kwijt, ook al ken ik niemand hier.

3/4 jaar geleden weet het nog als de dag van gister, voelde me verleid door een ''leuke jongen'' althans dat dacht ik.
3 leuke maanden gehad, geen gezeur of boosdoeners. voelde me op me gemak, tot die ene dag. elke dag hadden we seks, zelfs al had ik mijn behoefte niet. maar die ene dag was het een ''nee'' waarbij al gelijk bleek dat dat niet geaccepteerd werd. ik werd geslagen, kleren van mijn lijf werden eraf getrokken. ik wist niet wat me overkwam. ik wilde weg! maar was niet vlak bij huis, ik was meer dan een uur van huis, kon nergens heen. voelde me machteloos, en gaf me over. we kregen seks tegen mijn wil in, ik drukte hem van me af, had ik dat maar niet gedaan. ik had volgens mij alle hoeken van de kamer wel gezien. onderweg naar huis kreeg ik een sms ''om 5 uur als je thuis bent zit je op de computer, je komt niet buiten en je bent om half 10 op bed.'' ik keek mijn moeder aan, in de hoop dat ze niets heeft gezien. eenmaal thuis ging ik op de computer maar zat nog steeds met de vraag, waarom deed hij dit wat heb ik verkeerd gedaan?. ik had me ingelogd op msn en keek snel of hij online was, teleurstellend was hij er niet. rond half 10 kwam hij online en het enige wat hij kon zeggen was 'je moet naar bed ik spreek je morgenochtend op school'. ik voelde me niet meer veilig, hij was zo kil. hij zat een klas hoger dan mij en we zaten op dezelfde school. ik pakte 's ochtends mijn fiets en ging naar school, stond hij in een keer in de steeg. ik schrik me dood en begin te gillen, hij werd boos en reed met zijn scooter achter me aan. ik dacht, hij volgt me nu ook al wat moet ik nu doen? maar nog steeds deed ik niks. heb niemand verteld over mijn ervaring ik was bang en durfde niet. dit is maanden doorgegaan, en na 5 maanden was ik er eigenlijk wel klaar mee. ik wou niet zo'n relatie, ik wil een vriend die me steunt en accepteert. ik maakte het uit maar niet in het gezicht maar via msn puur omdat ik bang was voor zijn reactie. eenmaal alles gezegd te hebben was ik blij dat het eruit is, tot tegenstelling van hem hij was woedend en kwam direct naar mijn woonplaats. mijn moeder was niet thuis, en ik werd doodsbang. toen hij er was manipuleerde hij me met zijn woorden ''ik hou van je het spijt me zo'' de woorden die je op dat moment wilt horen puur om te weten of iemand spijt heeft. ik gaf mezelf eraan toe en ging met hem mee. de hele week ging het goed, tot het weekend kwam. hij wou dat we samen gingen slapen bij hem thuis, ik vertrouwde het niet dus ik zei nee. dat weekend was ik bij mijn vader en hij had mijn vaders nummer, hij heeft hem gesmst om te vragen of ik kon komen. mijn vader zei ja.. en toen stond bij mij even alles stil. ik wou mijn vader zo graag vertellen wat hij mij had aangedaan maar wou hem geen verdriet doen. toen stond hij voor de deur 's avonds om 7 uur om me op te halen. ik zei dat ik niet mee wou en zoals gewoonlijk dealde hij er niet mee, ik moest mee en hij deed de voordeur dicht en we gingen. met tranen in mijn ogen, zag ik het huis van mijn vader steeds kleiner worden. die avond nacht en dag was zoals gewoonlijk 'onbeperkt seks'. ik was uitgeput en gestrest, ik kon niks meer hebben. op school en thuis werd alles slecht, ik ging achteruit en functioneerde niet meer goed. op het gegeven moment begon hij me op school tussen de lessen door te controleren of ik ook met andere jongens praatte, iets wat ik niet mocht van hem. ik werd nu inmiddels ook geslagen waar iedereen bij was op het schoolplein of in de gangen. ik was altijd de boosdoener volgens hem, hij was altijd perfect. ik kreeg gesprekken met een maatschappelijk werkster op school en vertelde haar mijn verhaal. ze hielp me niet maar probeerde mijn relatie in stand te houden, daar was ik het totaal niet mee eens, en omdat ik niet alleen durfde had ik iemand nodig. ik was alles zo zat, ik heb mezelf gesneden in mijn pols alleen niet diep genoeg. het voelde toen eigenlijk op dat moment best goed, door alles wat er was gebeurd. ik kreeg het besef dat ik nu echt overal een einde aan wou maken dus ik deed alsof ik vreemd was gegaan, ik vertelde het hem en dumpte hem. hij werd boos, en zoals gewoonlijk sloeg hij me. het is toen een week ongeveer uit geweest en ik mistte hem en ik wist niet waarom. ik liet het niet merken, en deed dingen die ik eerder door hem niet had kunnen doen. ik ging uit en ging met vrienden opstap en probeerde mijn leven zo snel weer op de rails te krijgen. wanneer het net allemaal wat beter gaat kwam hij weer in beeld. hij stalkte me en zat me achterna, vroeg via via waar ik was en bij wie ik was en kwam dan naar de plek. we kregen ruzie terwijl we niks hadden. ik mocht van hem niet uit of met vrienden afspreken, hij wou nog steeds alles bepalen nu ik single was. door al die ellende dacht ik nooit meer iemand te kunnen krijgen zonder last te hebben van hem, uiteindelijk nam ik hem terug uit schuldgevoel en angst. daardoor begon alles weer van voor af aan, mishandeling verkrachting emotioneel en fysiek. dit keer was hij het zat, hij ging steeds vreemd en het was weer steeds aan en uit. ik snapte er niks meer van, en dacht 'wat wil hij nou?' hij bepaalde alles over me. toen uiteindelijk zei hij dat het definitief over was en ging ik verder met mijn leven. ik ontmoette een jongen, een rustig iemand die niet opvalt. maar ik deed rustig aan, had op dat moment gewoon even te veel meegemaakt. we leerden elkaar beter kennen, en had hem al wel wat dingen verteld over mijn vorige relatie. hij snapte het allemaal, hij deed niks verkeerds en uiteindelijk kregen we een relatie. we hadden ook niet gelijk seks dat duurde wel een paar maanden. ik heb nu inmiddels bijna 2 jaar met hem en nog steeds gelukkig. alles is het tegenovergestelde van wat ik hier net heb verteld.